​1. นับหนึ่ง

1. นับหนึ่ง

วันเสาร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 3.47 น. สำนักแม่ชีวัดป่าหนองไคร้

กับสามเดือนที่ผ่านมา ใจจม อยู่ในสภาวะอมทุกข์ ไม่ว่า สาเหตุคือใจที่มันตกเป็นทาสกิเลส ตามใจตนเองจนเคยตัว

ครูเมตตาชี้บอก แต่ใจที่ปิด หมดโอกาสที่จะได้ "ฟังธรรม"

ปรากฏว่า "จมทุกข์"

ดูข้างนอกธรรมดา แต่หน้าดำ ร่างกายร้อนผิดปกติ

วันนี้ยังไม่ได้รอด แต่ครูเมตตารั้ง ให้โอกาสแบบยังอยู่ ทั้ง ๆ ที่ใจตอนนั้นกิเลสหลอกล่อจนหนูตัดสินใจปล่อยมือ แบบปล่อยให้ตนเองจมลง แต่ด้วยความเมตตาของครูที่ไม่มีประมาณ ออกแรงดึงไว้ ทั้งๆที่ ความชั่วที่หนูทำ ความดื้อด้านหยาบ ไม่ได้ควรค่าต่อการได้รับการช่วยเหลือเลย แต่ครูก็มิเคยทอดทิ้ง

หนูได้เรียนรู้และประจักษ์อะไร

ถ้าไม่ภาวนาแบบออกมาจากข้างใน ไม่ว่าทำอะไรอย่างไร ก็หมดหนทางที่จะรอด

บวชอยู่แต่ใจไม่บวชก็

หมดโอกาส จะรู้ธรรมเห็นธรรม เพราะคุณธรรมไม่เกิดขึ้นในใจ

ร่างกายเหมือนเดินอยู่ในเส้นทาง แต่จิตใจมันเดินออกนอกลู่นอกทางก็เช่นกัน

และสิ่งที่จะตะล่อมให้อยู่ในทางก็คือ "ข้อวัตร"

ข้อวัตรช่วยให้ รู้สึกได้ว่า ข้างในมันพร้อมที่จะ เรียนรู้ จากครูบาอาจารย์ พร้อมที่จะทำความเข้าใจตนเอง หนักแน่นพอที่จะเห็นและยอมรับความจริง ความชั่ว ที่เกิดขึ้น อย่างควบคุม บังคับไม่ได้ ผ่านมาผ่านไป และบีบคั้น หากข้างในไม่แน่นไม่พร้อม ไม่ยอมฝึกอย่างที่ครูชี้ นั้นเรียกได้ว่า "หมดทางสู้"

เริ่มต้นเหมือนจะดี แต่พอระหว่างทาง ทิ้งขว้างหมดแรง ไม่อดทน ผลที่ออกมา ก็ล่มจม

รักษาสติกับตนเองให้ได้ ทวนย้ำ แล้วจงดำเนินต่อไป