๖๒๘. การเรียนรู้ตนเอง...
ฝึกจิตให้อยู่คู่ตัว...ไม่คิดฟุ้งเรื่องไกลตัว...
คิดในทางบวก...ไม่อารมณ์ว่อกแว่ก...
หรือหวั่นไหวตามสถานการณ์...ฯลฯ
เท่านี้ก็เป็นการควบคุมตนเองได้ในระดับหนึ่งแล้ว...
ฝึกจิต...ไม่ประมาท...ไม่อคติ...
ไม่นินทา กล่าวร้ายผู้อื่น...
เป็นมิตรต่อแขกผู้มาเยือน...
ทำหน้าที่ของตนเองไปตามหน้าที่ความรับผิดชอบ...
เมื่อเห็นพฤติกรรมหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ
ก็ฝึกจิตให้นิ่ง สงบ...เพียงแค่รู้...ไม่หวั่นไหวตาม..
เพียงเท่านี้...ก็สามารถทำให้จิตเข้มแข็งขึ้น...
อาจเรียกว่า...มีวุฒิภาวะทางอารมณ์มากขึ้น...
เรียนรู้...เมื่อคนเราเกิดมาต้องศึกษาเริ่มตั้งแต่อนุบาล -
ระดับปริญญา ไม่ว่าจะปริญญาตรี - โท - เอก
สิ่งที่ตัวเราเมื่อได้ศึกษาแล้ว...ควรนำความรู้นั้นมา
ประยุกต์ใช้หรือปรับให้เข้ากับชีวิตความเป็นอยู่ของ
ตัวเราเองให้มากที่สุด...ใช่ว่า...จบการศึกษาระดับสูง
มาแล้วก็เท่านั้น สู้คนที่ไม่มีการศึกษาในระดับใดเลยนั้น
หาควรไม่...
การเรียนรู้บนโลก มี ๒ ประเภท...ตามความเข้าใจของฉันเอง
นั่นคือ การเรียนรู้เพื่อให้ได้รับวุฒิการศึกษาและการเรียนรู้
เกี่ยวกับชีวิตจริงของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์...ว่าควรจะใช้
ชีวิตอย่างไร เพื่อให้ชีวิตอยู่รอดและมีความสุข...
นี่คือ การเรียนรู้ด้วยตนเอง...ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลว่า
จะคิดได้หรือไม่นั่นเอง...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (2)
สามารถรับฟังข้อแนะนำและไม่กล่าวโทษ แม้คนนั้นจะเป็นศัตรู..ใช่เปล่าครับ
ความจริงได้ค่ะ...ถ้าศัตรูไม่อคติต่อเรา...ก็ควรรับฟังฯ ค่ะ ผอ.ประหยัด...แต่ให้ระวังนิดนึงว่า...มีไหมว่า ศัตรูคนไหน? ที่จะหวังดีต่อเราจากใจจริง ๆ ของเขา คริ ๆ ๆ...การอยู่บนโลกมนุษย์ ก็ต้องระมัดระวังตนเองด้วยค่ะ...ต้องอยู่ด้วยความไม่ประมาทค่ะ...