ขวากหนามแห่งจิตใจ...

ความสุข ความสงบ เป็นความ "เย็น" ที่จับจิต จับใจ

ความสุข ความสด ความใส เป็นความ "ไฉไล" ของชีวิต

ชีวิตมนุษย์นี้ต่างดิ้นรนแสวงหาความสุข ยิ่งดิ้นก็ยิ่ง "ทุกข์"

เพียงแต่ "หยุด" ทำกายให้วิเวก แล้วเราจะก้าวข้ามขวากหนามที่รุงรัง

บางครั้งเรามันก็ปัญญาน้อย รู้ว่าทุกข์ก็พุ่งตรงเข้าสู่ดงหนาม เมื่อหลงเข้าไปแล้ว ยิ่งดิ้น ก็ยิ่งเจ็บ เพียงแต่ "หยุด" เราก็จะพ้นจากความเจ็บได้ชั่วขณะ

จากนั้น พินิจ พิจารณา ใช้สายตาจากจิตใจที่ว่าง ๆ มองดูหนทางที่ "โล่ง" ที่สุด เพื่อที่จะ "มุด" ออกจากดงหนามแห่งนี้ไป

ต้อง "มุด" จะเย่อหยิ่ง จองหอง ชูคอ ไม่ได้แน่

ก้มหัว โน้มคอ อย่ารีรอที่จะอ่อนน้อม และถ่อมตน

ค่อย ๆ ลดตัว ลดตน แล้วเราจะพ้นขวากหนามแห่งจิตใจ...