ตื่นตีห้านกกาเหว่าส่งเสียงร้อง
แสงสีทองเหลืองอร่ามยามฟ้าสาง
ลมพลิ้วแผ่วพัดผ่านกายเพียงเบาบาง
ใต้ต้นยางยังคงมีสกุณา
ยังเย็นย่ำฉ่ำชื่นใจในตอนเช้า
ด้วยสองเราออกกำลังกายใจหนา
แกว่งแขนไกวขวาแลซ้ายย้ายไปมา
สี่สิบห้านาทีโดยประมาณ
ได้เวลาอาหารเช้าแล้วละครับ
ยกสำรับกับข้าวคาวของหวาน
ครอบครัวเราต่างอิ่มแปล้แลสำราญ
ใจเบิกบานออกจากบ้านงานยังรอ
ยามบ่ายคล้อยตะวันลอยลดลงต่ำ
ขอบฟ้าดำสิค่ำลงแล้วละหนอ
โน้นกาเหว่าร้องอีกครั้งเสียงดังพอ
เราแม่พ่อแลลูกลูกกลับเข้าเริน.
ไม่มีความเห็น