รักแบบไม่มีเงื่อนไข
รัก....
แต่ก่อนฟ้าชอบคิดว่าความรักคือการได้อยู่กับคนที่เรารัก ได้เจอหน้าเขา ได้คุยกันก่อนนอนทุกคืน
ดังนั้นเมื่อมีแฟน ฟ้าก็เลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เขา ถึงแม้ว่ามีเวลาหรือไม่มีเวลาก็ต้องไปหากัน
ตอนเจอกัน....ความรู้สึกนั้นหัวใจพองโต มันสุขยิ่งความสุขซะอีก แต่พอถึงเวลาต้องกลับตอนนั้นใจมันทุกช์มากๆ
ระแวงทุกครั้งกลัวเขาไปมีคนอื่น อยากอยู่ใกล้เขาตลอดเวลาไม่อยากให้เขาไปไหน
และด้วยความที่เราเป็นคนอยากรู้อะไรต้องรูัให้ได้ ไม่ม่วาจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ข้อดีคือมันทำให้เราเรียนเก่งขึ้นถ้าใช้กับการเรียน
แต่ข้อไม่ดีคือ พอมีแฟนเราไปนั่งดูทุกอย่างที่เป็นความลับเขา พอรู้แล้วสบายใจไหม??
คำตอบก็คือไม่เลย ทุกข์ยิ่งกว่าทุกข์ซะอีก
ฟ้าเฝ้าถามตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ว่าความรักที่แท้จริงมันคือสิ่งใดกันแน่ แต่ก็ไม่เคยหาคำตอบให้ตนเองได้เลย
จนกระทั่งเจอผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าอ่านมาถึงบรรทัดนี้ทุกคนก็คงคิดว่าฟ้าคงมีรักที่สมหวัง
แต่ไม่ใช่เลย ตอนนั้นเคยไปดูหมอดูมา เขาบอกว่าฟ้าจะได้เจอเนื้อคู่ เขาจะเป็นคนที่มีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเรา
เหมือนจนกระทั่งเป็นคนคนเดียวกัน ในใจตอนนั้นจะมีหรอ คนที่เหมือนกันจนกระทั่งเป็นคนๆคนเดียวกัน
พอมาเจอคนนี้เขามีหลายอย่างที่เหมือนกับเรา จนตอนนั้นคิดว่ามีผู้ชายแบบนี้อยู่บนโลกด้วย
และนั่นทำให้เราคิดว่าคนนี้แหละใช่เลยเนื้อคู่เรา
แต่ด้วยนิสัยของเราอาจจะเปลี่ยนคนที่ใช่ให้กลายเป็นไม่ใช่ และคนที่ไม่ใช่ให้กลายเป็นใช่ได้
และด้วยทุกอย่างไม่เป็นตามที่เราคาดหวัง ตอนนั้นทุกข์มาก
แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้ในครั้งนี้มันมีค่ากับฟ้า....
ฟ้าได้เรียนรุ้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟ้าเรียกมันว่าความรัก แท้จริงแล้วเรารักแต่ตนเอง ไม่ได้รักคนนั้นเลย
เรารักเพราะครอบครองยึดถือ ไม่ต่างจากอะไรกับยึดถือวัตถุหรือสมบัติอื่นๆ
นำความทุกข์และปัญหามาสู่ใจคนมากมาย แต่ถ้าเรารักแบบผู้ให้แล้วไม่ได้เรียกร้องว่าจะได้สิ่งนั้นตอบ
ใจของเราจะมีความสุข ไม่ได้รอการตัดสินจากคนอื่น แค่เราให้ใจเราก็มีความสุขแล้ว
คนที่จะมีรักสมหวังหรือผิดหวัง ต้องเคยทำบุญร่วมกันแต่ชาติปางก่อนแล้วเกื้อหนุนกันในชาติปัจจุบัน
ดังนั้นจงอย่าเป็นผู้เรียกร้องหาความรัก แต่จงเป็นผู้ที่ให้รัก เพราะแค่เราให้ความรัก
ใจเราก็เป็นสุขแล้ว บางคนอาจจะบอกว่าเราไม่มีแฟนแล้วเราจะให้ความรักกับใคร
ความรักนั้นไม่ใช่รักเฉพาะชายหญืง แต่ความรักประกอบขึ้นด้วยใจที่เมตตา
แค่วันนั้นเราเห็นหมาน้อยผู้น่าสงสารนั่งข้างทาง เราเอาอาหารมาให้มันบ้าง
เราเห็นคนขอทานข้างถนน เรามีเหรียญติดกระเป๋าหยิบยื่นให้เขาบ้าง
แค่นี้คุณก็รู้ว่า เราไม่ต้องเรียกร้องความรักกับใคร
เพราะเรามีรักที่เกิดขึ้นกับใจเราเอง...
ความเห็น (7)
ความรัก..คือพื้นฐานแห่ง..การให้..แผ่เมตตาจิต..เป็นบุญเมื่อได้รับ...และหยิบยื่นให้กันและกัน..
มีดอกไม้และแมลงภู่..มาฝาก...
เมื่อให้รัก...จึงมีรัก ขอบคุณนะค่ะยายธีกับภาพแมลงภู่สวยๆ
ที่ใดมีรัก
ที่นั่นมีทุกข์ครับ
5555
ใช่แล้วค่ะอาจารยฺ์ แต่ถ้ารักที่ให้ด้วยเมตตาจะนำความสุขมาให้ทั้งใจผู้ให้และใจผู้รับนะค่ะอิอิ
รักนั้นมันช่างงดงาม อ่านแล้วรู้สึกดีเพราะดูเหมือนมีคนที่มีความรู้สึกอันเดียวกัน
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ อัฟบ่อยๆเดี๋ยวไปติดตามอ่านนะค่าา
ครับผม ด้วยความยินดีครับ พึ่งเริ่มมาเรียนใช้ got to know ยังไม่ค่อยทนัดเท่าไร จะพยายามอัฟให้ได้นะครับ