เล่าไว้เมื่อเป็นครูปกครอง ๙๖

<p align="LEFT"> ๙๖. นักเรียนทะเลาะกันไม่รุนแรง </p> <p align="LEFT"> นักเรียนชาย ม..๑ สองคนถูกจับมาส่งมาห้องปกครองเพราะทะเลาะ </p> <p align="LEFT"> กันด้วยเรื่อง ไม่ควรเป็นเรื่องบ่อยๆ ครูผู้สอนรำคาญ ครูเองก็ปล่อยให้นักเรียน </p> <p align="LEFT"> ทั้งสองนั่งใกล้ๆกัน ในห้องปกครอง เขตใครเขตมัน ห้ามล้ำเขต ครูปล่อยให้นั่ง </p> <p align="LEFT"> นานๆ ไม่ตัดสินคดีให้ ทำอะไรต่อมิอะไรไปตามปรกติ สังเกตเห็นนักเรียนอยาก </p> <p align="LEFT"> ไปเรียน แต่ยังไม่อนุญาต นักเรียนทนไม่ไหวถามว่า ครูครับเมื่อไร จะได้ไปเรียน </p> <p align="LEFT"> ถามกลับว่าทำไมเราจึงจะต้องมานั่งตรงนี้ เขาบอกทะเลาะกัน ถามสาเหตุ </p> <p align="LEFT"> ที่ทะเลาะกันคืออะไร เขาตอบว่าเล่นกันแกล้งกัน ต่อไปจะต้องทำอย่างไร </p> <p align="LEFT"> จึงจะไม่ต้องมานั่งตรงนี้ เขาจะไม่เล่นกันแรงๆ ไม่แหย่กันแรงๆ คุยกันให้เข้าใจ </p> <p align="LEFT"> จึงปล่อยให้ไปเรียนไม่ตัดคะแนน ไม่ลงโทษเพราะนักเรียนเกิดการคิด </p> <p align="LEFT"> แก้ปัญหาเป็น เรียนรู้การอยู่ร่วมกับเพื่อนๆแล้ว เพียงแต่บันทึกข้อมูลไว้ แล้วแจ้ง </p> <p align="LEFT"> นักเรียนว่าถ้ามีซ้ำจะต้องถูกลงโทษหนัก และนี่ก็คือการแก้ปัญหาจากการ </p> <p align="LEFT"> ให้บทเรียนแก่นักเรียน ได้มีโอกาสคิด เพราะความคิดเป็นสาเหตุทำให้มีพฤติกรรม </p> <p align="LEFT"> ตามมา ถ้าคิดได้ คิดเป็นแก้ปัญหาได้ ก็เท่ากับว่าเราสอนนักเรียนได้สำเร็จ </p> <p align="LEFT"> ไม่ควรไปบงการความคิดของเขา ว่าเธอต้องทำอย่างนั้น อย่างนี้ ซึ่งไม่มีวันสอน </p> <p align="LEFT"> นักเรียนได้สำเร็จ และอาจก่อปัญหาให้นักเรียนคิดไม่เป็น ตลอดไปอีกด้วย </p>