ชีวิตที่พอเพียง : ๒๓๖๕. ตาปลา และเยี่ยวหมา
บันทึกนี้เป็นนิทาน กับเรื่องจริง สำหรับใช้สอนใจตนเอง
เรื่องแรกเป็นนิทาน ที่ผมฟังมาอีกต่อหนึ่ง ไม่ได้แต่งเอง เป็นเรื่องในประเทศสมมติ ขอเรียกชื่อว่าประเทศมายส (อ่านว่ามา - ยด) ที่กำลังอยู่ระหว่างการสร้างน้ำหนึ่งใจเดียว และฟื้นฟูประเทศกันอย่างขนานใหญ่ สร้างความคึกคัก และความหวังว่า คราวนี้ประเทศจะก้าวไปข้างหน้า พ้นจากวิกฤตเสียที
ในรัฐบาลใหม่ มีการตั้งคณะรัฐมนตรีมาจากหลายกลุ่ม รวมทั้งกลุ่มคุมกำลัง ในกระทรวงพิชญาการ มีรัฐมนตรีว่าการและรัฐมนตรีช่วยมาจากต่างกองกำลัง แต่ละรัฐมนตรีต่างก็แบ่งกันคุมหน่วยย่อยภายในกระทรวง โดยที่กระทรวงนี้จะต้องมีการปฏิสังขรอย่างหนัก เพราะพิชญาการของประเทศมายสทรุดโทรมผุพัง
เพราะ "ผู้หวังดี" และมีฤทธิ์ จำนวนมากมายช่วยกันเข้าไปฟื้นฟูพิชญาการ วันหนึ่งท่านรัฐมนตรีช่วยว่าการ จึงปรารภกับทีมงานของท่านรัฐมนตรีว่าการว่า ท่านถูกเหยียบตาปลา คือมีทีมงานของรัฐมนตรีเข้าไปทำงานในส่วน ที่ท่านรับผิดชอบ โดนล้ำแดน ว่างั้นเถอะ
ซึ่งน่าเห็นใจมาก โดยเหยียบตาปลาเจ็บแค่ไหนใครๆ ก็รู้ แต่ที่น่าเสียดายคือ งานที่ควรจะช่วยกันทำ และบูรณาการกัน ทำได้ยากเสียแล้ว เพราะมีการแบ่งอาณาจักรกัน ผู้ที่เจ็บกว่าคนโดนเหยียบตาปลาคือประเทศมายส
ผมกลับมาไตร่ตรองกับตนเอง (เพื่อสอนใจตัวเอง) ว่าผมฝึกฝนตนเองให้เป็นคนไม่มี "ตาปลา" ให้ใครเหยียบ ทำให้โปร่งโล่งสบายและตัวเบา เบาเพราะไม่ต้องแบก "ตัวกู ของกู"
หันไปแบก "บ้านเมืองของเรา" ได้เพื่อนช่วยแบกมากมาย "เพื่อน" ในที่นี้คือมิตร ช่วยให้ชีวิตอบอุ่น ในมวลหมู่กัลยาณมิตร
เรื่องเยี่ยวหมาเป็นเรื่องจริง
เช้ามืดวันหนึ่ง ผมออกไปวิ่งออกกำลังตามปกติ ที่แปลกคือมีสุนัขวัยรุ่นตัวหนึ่ง ที่ผมไม่เคยเห็น วิ่งมาเคล้าเคลีย ตามมา และตามมาเรื่อยๆ ไกลพอควร แต่พอถึงจุดหนึ่งเขาก็หยุด หันไปดมกลิ่นที่โคนเสาไฟ แล้วถอยกลับ
ผมเดาว่า เพราะเขาได้กลิ่น "เยี่ยวหมา" ตัวอื่น ที่เยี่ยวรดไว้ในที่ต่างๆ บอกดินแดน (อาณาจักร) ของตน สุนัขเป็นสัตว์หวงถิ่น "ถิ่นของกู" ห้ามล่วงล้ำ
สัตว์หวงอาณาจักรมีอีกมาก สัตว์หลายชนิดหวงฮาเร็ม เช่นแมวน้ำ ลิง หัวหน้าฝูงครองฮาเร็มอยู่ระยะหนึ่ง จนโดนแย่งชิงอำนาจ ก็จะหลบไปตรอมใจตาย
มนุษย์เราวิวัฒนาการมาสูงกว่านั้น เราสามารถฝึกจิตใจให้ยกระดับขึ้นจากยึดมั่น "ตัวกู ของกู" ให้ altruistic brain ทำงาน ให้เป็นชีวิตที่ไม่เน้น "เอา" หันไปเน้น "ให้" ยกระดับความสุขจากสุขจากการได้/การเอา เป็นสุขจากการให้ ฝึกเข้าสู่วิมุติสุข พ้นจากอามิสสุข ผมสมัครเข้าเป็นนักเรียนในหลักสูตรนี้
วิจารณ์ พานิช
๕ ก.พ. ๕๘
ความเห็น (2)
หลวงปู่ดุลย์สอนว่า..อย่าเป็นปฏิปักษ์. .กับสิ่ง
แวดล้อม...คงพอจะรับฟังได้เหมือนนิทานที่ให้ไว้....ขอบพระคุณ..หมาเยี่ยวและ ตาปลา
ทุกสิ่งเป็นอนัตตา แต่ธรรมกายบอกเป็นอัตตา