(บันทึก)...ป่าน้อย..ในป่า..ใหญ่(ที่หมดไป)ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้...


ภาพนี้..ต้นไม้น้อยใหญ่..ที่เริ่ม..เติบโต..จนเป็นหนุ่มสาวใหญ่..(ถ้าจะเปรียบเทียบกับอายุ"คน")

ถ้าจะมองกลับไป..ก็เป็นอดีต..ที่ยาวนาน..พอสมควร..ของการผ่านร้อนหนาวของต้นไม้รุ่นนี้..ในป่าปลูก.. เขต อ.ทองผาภูมิ..ต.ลิ่นถิ่น..จ.กาญจนบุรี...(พท.จังหวัดนี้เคยเป็น..ป่าดงดิบที่ขึ้นชื่อ..ของเมืองไทยในอดีตกาล..ที่สุดโหด..คือ..ไข้ป่า..ชุกชุม..ได้คร่าชีวิตมนุษย์หลายชาติจำนวนไม่น้อยระหว่างสงครามที่ญี่ปุ่นบังคับให้เชลยผิวขาว..สร้างทางรถไฟ..ไปพม่า..)และนั่นเป็นอดีตที่ผ่านไป..ที่กลับมาทบทวนกับป่าน้อยๆผืนนี้..ที่มีความภาคภูมิใจ(ลึกๆ)ของผู้เขียนอยู่ ที่มียังโอกาศได้สัมผัสชีวิต"สีเขียว"ที่บอบบางอยู่เวลานี้..

ขอขอบคุณ..ผู้เป็นต้นคิด..ปลูกป่านี้..นาม ว่า FIX..(ชาวเยอรมัน)..และคุณพ่อคุณแม่..พี่ๆน้องๆ ชาวบ้านชาวกระเหรี่ยงในพื้นที่..และชาวพม่า..คนขายแรงงาน..จากประเทศเพื่อนบ้าน..ที่ช่วยทำงานทั้งๆที่ค่าแรงแสนจะต่ำต้อยอยู่ในเวลานั้น(..ฝรั่ง)..คนนี้มาสร้างป่า..ให้เราเห็นกัน..แทนที่จะใช้เงินไปซื้อความสุขประเภทอื่น..กลับมาถางไร่..ช่วยปลูกต้นไม้ให้กับแผ่นดินนี้...จน..ให้เห็นเป็น รูปธรรมแล้ว ณ.บัดนี้..

FIX และคุณพ่อคุณแม่ นาย พากระเหรี่ยงเกิดในไทย..พม่าบางคน เขาเหล่านี้..ได้ไปอยู่ในสุขคติภพ รึอาจจะยังสิงสถิต อยู่กับ..ป่านี้ก็ได้..ใครจะไปรู้....

วัน เสาร์ที่ ๒๑ กุมภานี้...มีสิ่งใหม่ๆ..ที่อาจจะเปลี่ยนแปลงไปในทางบวกได้มากยิ่งขึ้น....

คุณหมอ แบ้งค์ ท่านทำงานวิจัยเกี่ยวกับนก(ล่าเหยื่อ)อยู่ในมหาวิทยาลัยเกษตรศาตร์ กำแพงแสน..ท่านได้ให้ความสนใจกับ พท ป่า น้อยๆนี้..โดยจะใช้เป็นสถานนี นก ที่บาดเจ็บและได้รับการเยียวยาจนหายหรือลูกนกที่คนเก็บได้..หรือนกบาดเจ็บ(.ที่หายบาดเจ็บจากการเยียวยารักษาของท่านและคณะวิจัย).เหล่านั้น "บิน" กลับคืนสู่..สภาพปรกติ..ในธรรมชาติ..ที่มีเหลืออยู่น้อยนิด..นี้...(ท่านจะไปดูสถานที่)

รายงานนี้..เสนอมา..หากจะมีท่าน..ที่สนใจจะให้ ข้อคิดหรือเสนอแนะในด้านวิชาการ..และให้การสนับสนุนทุนเกี่ยวกับการดูแลเยี่ยวยา..ธรรมชาติ..ต้นไม้..นกกา..ที่ไร้ที่พึ่งพา..เหล่านั้น..ให้มีโอกาศยืนยง..กับชีวิตของเราๆต่อไป..ชั่วกาลนาน..โดยไม่ได้คิดจะได้ประโยชน์แต่ด้านเดียวเฉกเช่นทุกวันนี้..

DOING FIX...กับแผ่นดิน..แม่ธรณี..ผู้ให้..น้ำ..ป่าเขา..ลำเนาไพร..

ด้วยคาระวะกับ..ทุกท่านที่ให้ความสนใจ..ต่อ..บทเขียน..เหล่านี้.ขอให้ทุกๆท่านได้รับ..อนิสงค์..ที่ร่มเย็นบังเกิดในจิตใจ..แห่งท่าน ..ด้วยเทอญ....


หมายเลขบันทึก: 586480เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2015 14:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2015 14:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

แม้คนต่างชาติ ยังมีบทบาทในผืนแผ่นดินไทย แต่คนไทยกลับทำลายซะงั้น..จิตสำนึกในแแผ่นดินคือ คุณสมบัติคนไทยที่ควรสร้างให้เป็นรูปธรรมครับยาย ขอบคุณครับที่เสนอเรื่องที่น่ายินดีครับ

เรียนคุณยายธี คงมีโอกาสไปเยือนผืนป่านี้ในโอกาสหน้า

สวัสดีค่ะ ท่าน วอญ่า ผู้เฒ่า..ยินดีเจ้าค่ะ..โอกาศ..มีเสมอ..เจ้าค่ะ...เราคงพบกันอีก...แต่เมื่อไร..ยังไม่รู้..

สวัสดี..ค่ะคุณ ส.รตนภักดิ์...(เรา.."จะต้องไม่ว่ากัน"..เพราะเป็น..คนเหมือนกัน..ที่เพียงแตกต่างสภาวะ...มีความจำเป็น..ที่จะต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่...ด้วยชีวิตต่อชีวิต..) มีอยู่ดับไป..เป็นอยู่เช่นนั้น..."คนพืชสัตว์ต้นไม้" อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดียวกัน.....ไม่ว่าที่ไหนเวลานี้เหมือนกันหมดและยังเป็นอยู่เช่นนั้น..ชั่วกาลปวสาร...น่ะเจ้าค่ะ...

(แอบคิด..อ้ะะๆๆๆ)

Living among gum trees does have its charms and benefits. We add more to existing bushland and try our very best not to interfere with Mother Nature's work (no cutting down trees, no extreme weeding, no killing wildlifes, no poisoning, no rubbishing, no ...)

Mother Nature works efficiently with energy, materials and processes - silently and freely too. We should learn how to live under Mother Nature's care.

หาโอกาสไปครับยาย

จำได้ว่าเคยผ่านบริเวณนี้ครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท