วันที่สิบสาม-บารมี คือ กำลังใจ

วันที่สิบสาม-บารมี คือ กำลังใจ

วันศุกร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

วันนี้เหมือนมีอะไรตั้งเป้ามาตั้งแต่กลางคืน แต่พอมาพิจารณายามรุ่งเช้าแล้ว มันเป็นกิเลสที่ดันทุรัน อวดเก่ง ตามนิสัย เหยียบเบรกไว้ทั้งที่ข้างในดิ้นมาเต็มที่เหมือนมันก็หมดแรง คือ กัน จากที่จะวิเคราะห์ตัวอย่างให้เกลี้ยง ก็ตกลงใจเปลี่ยนแผน วันนี้จึงตั้งใจ เก็บงาน นิสัยเดิมชอบทำอะไรค้างไว้ให้คนอื่นเก็บ วันนี้จึงตั้งใจแก้ แล้วก็จัดการเรื่องปักเสื้อและรับไปวัดด้วยให้ทัน

พอลงมือทำหลังจากตัดสินใจไม่เดินหน้าแบบดันทุรัน ก็เริ่มเก็บตัวอย่างไว้ในที่ ๆ เหมาะสม ระลึกถึงคำของอาจารย์ว่า

"Good luck will come went you sleep"

ท่านเคยสอนไว้แบบพาทำช่วงที่เรียนโท แล้วทำ Lab หามรุ่งหามค่ำ ยังไง ๆ ก็ pure สารไม่ได้สักที อาจารย์เลยพาไปนอกสถานที่ แบบให้ได้พัก ท่านเล่าว่า

"หลายที ทิ้ง ๆ ไว้แบบนี้ สารตกผลึกแยกออกมา Pure เฉยเลยก็มี"

ได้คิดอะไรกับตนเองบางอย่างว่า "การดิ้นรน เพื่อคำว่า กูเก่ง น่าจะพอได้แล้ว"
จึงควรทำสิ่งที่ควรทำ หลายอย่างวน เข้ามาภายในให้ทบทวนย้อนคิดแก้ไข
ช่วงเช้าโทรย้ำช่างแล้วก็จริง ๆ เขาไม่ได้รับเมลล์ที่ส่งไปเมื่อวาน ถ้าใช้นิสัยเดิม ๆ

งานนี้คงแย่แน่ จัดการส่งใหม่ ผ่านมือถือ ที่สำรองไฟล์เมลล์ไว้ แล้วเข้าไปที่ทำงานปรากฏว่า เมื่อเช้าตอนที่หนูเปลี่ยนสาย mobile เครื่องไม่รับคำสั่ง ข้างในมันนิ่งเลยค่ะ แล้วก็มีเสียงว่า "เอาอีกแล้วกู"
เรื่องสะเพร่าแบบนี้ ไม่ใช่พึ่งเคยเกิด มันเกิดขึ้นหลายที แบบควรต้องแก้ด้วยการเช็ค ซ้ำ ย้ำลงกับตนเอง

ดีที่งานไม่เสีย เพราะพี่มาทันแล้วก็ยังพอได้บ้าง
มีงานที่ไม่ได้คาดหมาย บทคัดย่อมีจุดต้องแก้ไขให้สั้นลง เหมือนจะไม่ยาก แต่พอทำแล้ว ยากจริง ๆ เพราะต้องคิดว่า ตัดยังไงให้สั้นแต่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็สำเร็จ ส่งแก้ไขทันเวลา

ไปรับเสื้อตามเวลานัดหมาย งานรวดเร็วทันใจ หนูได้บทเรียนมากมาย เห็นใจตนเอง เห็นกิเลสตนเอง มากมาย ภายใต้ภารกิจนี้ เป็นกัณฑ์เทศน์ใหญ่ ๆ เกิดความรู้สึกว่า เข้าใจอะไรมากขึ้น แล้วคำที่มักจะได้ยินจากครูสม่ำเสมอก็ดังขึ้นในใจว่า
"บารมี คือ กำลังใจ"
เมื่อก่อนเพียงแค่ได้ยิน แต่ไม่ได้รู้สึก ชุ่มฉ่ำในใจอย่างวันนี้ เพราะการเรียนรู้ ในเส้นทางการทำภารกิจ กับโอกาสที่ครูเมตตาหยิบยื่นให้ ท่านไม่ต้องใช้หนูก็ได้ อันนี้ ระลึกรู้ดีกับตนเอง

แต่นี่ท่านให้โอกาส ได้ทำ ได้เรียน ได้เพียร ได้ฝึกฝน ผ่านสัญลักษณ์ ตำนานการทำงานของครู กับวิถี R2R
ในสองวันนี้รู้สึกว่า "โห ได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก ทั้งสิ่งที่เข้ามากระทบ การเผชิญหน้ากับกิเลสในใจตนเอง การลงมือทำ แก้ไข ค้นหา สร้างช่องทาง การเจรจาต่อรอง การรอ รวมถึง การตัดสินใจ ความตระหนี่"
คือมากมายของกิเลสในใจ ที่ดาหน้ามาทักทายให้ได้เห็น ได้ฝึกฝน เดี้ยงบ้าง ผ่านบ้าง มึน ๆ งง ๆ บ้าง แต่ก็ผ่านได้ด้วย "อดทน"
เมตตาให้กำลังใจเสริมกำลังว่า "โจทย์ที่กำหนดให้ทำสำเร็จ"
โดยปกติจิตจะมีอย่างหนึ่งที่เห็น คือ ถ้าสำเร็จหนึ่ง เรื่องอื่น ๆ จะสำเร็จตามมาด้วยอีกมากมาย
หรือถ้าทำพลาดหนึ่ง พลาดสอง พลาดสาม พลาดสี่ จะตามมาเช่นกัน
ความสำเร็จนี้จักเป็น พลัง ในการทำความเพียรต่อไป ทั้งงานภายใน งานภายนอก

ธรรมะอีกบทที่ได้เรียนและทบทวน คือ เส้นทางการฝึกฝน
น้อมรับในความจริงที่ปรากฏ รับรู้ได้ถึงความห่วงใย การหมุนเพื่อหาคำตอบ หรือ ทำความเข้าใจถูกกระตุ้นขึ้น แม้วันนี้ คำตอบยังไม่ลงชัด กระจ่างแจ้ง แต่ก็จะพยายาม ทำความเข้าใจ แต่มีประโยคหนึ่งดังขึ้นมาในใจ แล้วยอมรับว่า

"การเป็นคนดี การเป็นคนดูดี นั้น ยังไม่พ้นทุกข์
เราอาจจะมีใจชั่วก็ได้ เคยทำชั่วมาก็ได้ แต่ถ้าไม่หยุดทำความเพียร
ตามเส้นทางที่ถูกตรงและมีผู้รู้ มีครูบาอาจารย์นำทาง
สักวันเราจักเข้าใจและไปถึงคำว่า "พ้นทุกข์ได้ด้วยใจ"

มีตัวอย่างมาให้เห็นมากมาย พระองคุลีมาร พระโพธิ์ลักษณ์ (ใบลานเปล่า) กับมากมายที่เคยพลาดพลั้งมาทั้งนั้น
การที่เราเป็นอีกคนหนึ่ง ที่ตัดสินใจกระโจน ลงมาแล้งในสิ้นทาง ลงสนามแล้ว เพื่อให้ถึงซึ่งการฝึกฝน

การถูกมองเช่นใด เป็นสิ่งที่ต้องทำความรู้ ความไม่เหมาะที่เกิดทั้งหมด หลายเรื่องเป็นกิเลสในตนเอง ที่ต้องลงมือแก้ไข
ย้ำชัดลงในใจให้ทบทวนกับคำว่า "สัมมากัมมันตะ"

ที่ผ่านมามันพร่องมาก
จะกลายไปเป็นการพลาดพลั้ง พาผู้คนลงทางต่ำด้วยใจปรามาสผู้มีจิตใจบริสุทธิ์
เกิดทำถามกับตนเอง ทำยังไง ถึงจะพ้นจากสภาพนี้
คำตอบคือ ต้องเพียร กระทำตนให้ถึงพร้อม
แล้วกิเลสก็ร้องจ๊าก เพราะหลายเรื่องมันยังเข้มแข็งไม่พอที่จะแก้ได้
แต่ย้ำลงในใจว่า "มีวาสนาแท้ ที่มีผู้บอกเตือน แล้วใจสะเทือนรับ"
เพราะครูเมตตากะเทาะมาตลอด จนใจเปิดรับฟัง ได้มากขึ้น หากไม่ได้ผ่านการฝึกมา อย่างใกล้ชิดกับครู เห็นชัดเลยว่า
"หมดโอกาสแก้ไข"
แต่นี่เพราะท่านพาทำ พาฝึก พาเพียรมา จนพอเห็น ผิด ถูก ดี ชั่ว ในตัวเองได้
กับใน ณ วันนี้ที่ เงียบแต่มั่นคง
ขออานิสงส์นี้ถวายบูชา คุณงามความดีของ พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ญาติ เพื่อนร่วมงาน และสรรพสัตว์ สาธุ