บันทึกข่าว 7(8) วังปีศาจ

ที่มา   http://www.sisaketedu1.go.th/nineboard/view.php?id=5925

“พบนักเรียน นักศึกษาหนีเรียนหรือมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แจ้ง 1579” ข้อความนี้หลายคนได้พบและได้อ่าน ต่างก็มีความรู้สึกนึกคิดที่แตกต่างกัน แต่สำหรับผมเองมีความรู้สึกว่า จะมีใครให้ความสนใจแจ้งบ้าง แจ้งแล้วจะเกิดอะไร จะแก้ไขอย่างไร อันที่จริงถึงไม่มีใครแจ้งผู้ที่เป็นเจ้าของข้อความดังกล่าวก็น่าจะพบเห็นด้วยตาของตนเอง เพราะพฤติกรรมดังกล่าวมีให้เห็นอยู่ทั่วไป แต่ก็ไม่มีใครสามารถแก้ไขได้ เพราะมีอุปสรรคทางด้านกฎหมายและวัฒนธรรมทางสังคม การแก้ปัญหาต้องแก้ที่ต้นเหตุ ซึ่งผมจะขอแสดงความคิดเฉพาะเรื่องปัญหาที่พอจะแก้ได้ คือปัญหาเด็กหนีเรียน ส่วนเรื่องการแก้ปัญหาพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมนั้นมันมีมากมายหลายกรณีซึ่งจะต้องใช้วิธีการที่แตกต่างกันตามสภาพของแต่ละกรณี ต้นเหตุของปัญหาเด็กหนีเรียนในความคิดของผมมีสาเหตุอยู่ 3 ประการ คือ ประการแรกเกิดจากสภาพทางครอบครัวที่ขาดความอบอุ่นทำให้เด็กมีปมด้อยเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ประการที่สองเกิดจากความไม่พร้อมทางด้านสติปัญญาของเด็กทำให้เกิดความไม่อยากจะเรียน ประการที่สามเกิดจากสภาวะแวดล้อมในสถานศึกษา เช่นขาดสิ่งเอื้ออำนวยเพื่อให้เด็กได้ทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย สภาพทางสังคมเต็มไปด้วยเรื่องของการแข่งขันที่ตนเองไม่มีความสามารถที่จะเข้าร่วมด้วย การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนไม่สนองความแตกต่างตามศักยภาพของแต่ละคน ครูผู้สอนขาดหลักจิตวิทยาการเรียนการสอน ขาดการสร้างสิ่งเร้าให้เกิดขึ้นกับตัวนักเรียน ใช้วิธีการสอนที่ให้ความรู้มากกว่าสร้างความรู้ให้เด็ก บรรยากาศของการจัดกิจกรรมยึดมั่นในรูปแบบและเนื้อหาที่ตายตัว ขาดการยืดหยุ่นหรือผ่อนคลาย ครู นักเรียนขาดความผูกพันที่เป็นกัลยาณมิตร สังคมในโรงเรียนเต็มไปด้วยบรรยากาศของการแข่งขันชิงดีชิงเด่น การจัดสภาวะแวดล้อมในโรงเรียนส่วนใหญ่เน้นการจัดอาคารสถานที่มากกว่าสภาวะแวดล้อมทางสังคม(ครู นักเรียน) สถานศึกษาหลายแห่งมุ่งสร้างอาคารให้ใหญ่โตหรูหราเหมือนหนึ่งว่าเป็นวัง แต่อาจลืมคิดไปว่า หากวังนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศทางสังคมที่ไม่น่าอยู่เต็มไปด้วยครูที่ดุๆ นักเรียนที่หน้าบึ้ง ใบหน้าฝังติดอยู่กับความเครียด วังนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับวังปีศาจ ซึ่งถึงแม้หรูหราสวยงามสักเพียงใดก็คงไม่มีใครอยากอยู่ นี่แหละอาจเป็นสาเหตุของเด็กหนีเรียน เมื่อทราบสาเหตูวิธีแก้ก็ไม่ยาก นั่นก็คือแก้ที่ตัวต้นเหตุ แต่ไม่ใช่แก้ด้วยการลงโทษเด็ก เพราะเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ ผลที่ได้ไม่ยั่งยืน