ความภูมิใจในการเป็นครูพยาบาล...ของฉัน

ความภูมิใจในการเป็นครูพยาบาล...ของฉัน

ความภูมิใจในการเป็นครูพยาบาล...กับเวลา 20 ปีที่ผ่านมาของฉัน.....

การสอนนักศึกษาพยาบาลให้ดีและเก่งนั้นขึ้นอยู่กับครูผู้สอนเป็นสำคัญ การที่ครูเก่ง ตั้งใจสอน มีเมตตา เอื้ออาทร ยึดนักศึกษาเป็นศูนย์กลาง กระตุ้นและเร้าใจให้นักศึกษาสนใจเรียน มีแรงเสริมด้านบวก ยกย่องชมเชย ให้รางวัล ซึ่งอาจเป็นรางวัลที่หาง่าย ไม่ต้องมีราคา เช่นการปรบมือให้กำลังใจ ดิฉันเชื่อว่าการทำให้นักเรียนเก่ง ดี มีสุข เป็นการสร้างอนิสงฆ์ให้กับตัวเองและครอบครัวประสบความสุขความสำเร็จในชีวิตเช่นกัน ดิฉันได้ตั้งเป้าหมายในฐานะอาจารย์ซึ่งเป็นนักวิชาการ จะต้องพัฒนาตนเองควบคู่กับการทำงานวิจัยพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ที่หลากหลายเพื่อผลิตบัณฑิตพยาบาลให้เป็นผู้รู้จักและเข้าใจตนเอง สามารถคิด วิเคราะห์ แยกแยะ ตัดสินใจเลือก และรับผิดชอบผลจากการเลือกปฏิบัติ ทั้งด้านการใช้ชีวิตต่อตนเองและการปฏิบัติการพยาบาลกับผู้ใช้บริการทั้งในระดับบุคคล ครอบครัว และชุมชนบนพื้นฐานของการมีข้อมูลรอบด้านอย่างเข้าใจและภาคภูมิใจในวิชาชีพพยาบาล ขณะเดียวกันจะพัฒนางานวิจัยที่มุ่งตอบโจทย์และรองรับการดำเนินงานบริการวิชาการแก่สังคมตามพันธะกิจของวิทยาลัยและจากแนวคิดและแนวทางปฏิบัติดังกล่าวจึงก่อเกิดความภาคภูมิใจและผลลัพธ์ที่ได้ในการเรียนการสอน ดังนี้

ด้านการทำวิจัย ภูมิใจในการมีผลงานวิจัยอย่างต่อเนื่องในแต่ละปีและได้เชื่อมโยงงานทั้ง 3 พันธกิจเข้าด้วยกัน คือการจัดการเรียนการสอน การบริการวิชาการ และการการทำวิจัย โดยเริ่มจากคำถามหรือโจทย์ปัญหาด้านการบริการวิชาการ เช่น การเพิ่มจำนวนการตั้งครรภ์ไม่พร้อมของวัยรุ่นในจังหวัดตรัง กำหนดในหัวข้อการสอนนักศึกษารายวิชาการพยาบาลบุคคลที่มีปัญหาทางจิต และนำผลที่ได้จากกระบวนการให้บริการวิชาการ ในการรณรงค์ป้องกันการตั้งครรภ์ไม่พร้อมของวัยรุ่นในสถานศึกษาภายใต้ชื่อโครงการ "Up To Me" นำมาสู่การทำวิจัย ซึ่งกระบวนการวิจัยคือทางออกสำคัญในการช่วยค้นหาความรู้ใหม่อย่างเป็นระบบ เพื่อนำผลลัพธ์ที่ได้จากงานวิจัยไปพัฒนาต่อยอดงานบริการวิชาการต่อไป โดยดำเนินการอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี พ.ศ 2554 – 2456 เป็นระยะเวลา 3 ปี เมื่อกระบวนการส่งต่อความรู้ดังกล่าวเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องถึงแม้จะยังไม่บรรลุเป้าหมายของการทำงานทั้งหมดก็ตาม ได้นำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ให้กับนักศึกษาพยาบาลในรายวิชาทฤษฎีและได้ผลิตตำราเรื่องสุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวชเพื่อใช้ในการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษา จากการเชื่อมโยงการทำวิจัย การบริการวิชาการ และการเรียนการสอนเข้าด้วยกันทำให้มีการสร้างสรรค์ ประเภทบทความทางการวิจัยและวิชาการ ตีพิมพ์เผยแพร่ เช่น เรื่อง ผลความยั่งยืนของโปรแกรมการฝึกพูดกับตัวเองทางบวก ต่อภาวะซึมเศร้าในนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ตรัง เผยแพร่ทางวารสารสมาคมพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งปีที่ดำเนินการวิจัยนั้น มีนักศึกษาตามโครงการผลิตพยาบาลวิชาชีพเพิ่ม ซึ่งเป็นนักศึกษาที่มาจากจังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งนักศึกษากลุ่มหนึ่งมีภาวะซึมเศร้า ที่เกิดจากการเผชิญภาวะวิกฤตในชีวิต และสถานการณ์ที่ไม่พึ่งประสงค์ เช่น การสูญเสียบุคคลที่รัก ในการทำวิจัยซึ่งเป็นการใช้โปรแกรมทำกลุ่มบำบัดกับนักศึกษา ทำให้รับรู้และเข้าใจความทุกข์ของนักศึกษา จึงสามารถช่วยเหลือนักศึกษาทีมีภาวะซึมเศร้าได้ นั่นคือสิ่งที่ภูมิใจที่สุด นำไปสู่การจัดทำคู่มือการให้การปรึกษา ตามแนวทางของการพูดทางบวก และมีโอกาสได้นำเสนอผลงานวิจัยเรื่องดังกล่าวในเวทีวิจัยนานาชาติที่ประเทศสเปน สำหรับผลงานวิจัยเรื่อง ความผูกพันในครอบครัวความเชื่อที่ไร้เหตุผลและภาวะซึมเศร้าของเด็กและเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนเผยแพร่ทางวารสารพระปกเกล้าจันทบุรี และบทความวิชาการเรื่อง "วัยรุ่น…วัยวุ่นกับปัญหาการตั้งครรภ์ไม่พร้อม…ป้องกันอย่างไร" เผยแพร่ทางวารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีกรุงเทพ

<p style="margin-left: 40px;"> นอกจากนี้ความภาคภูมิใจที่ได้รับจากนักศึกษาและคณาจารย์วิทยาลัยพยาบาล จากการดูแลนักศึกษาก็ก่อให้เกิดกำลังใจและภูมิใจเรื่อยมาได้แก่รางวัล”ครูผู้ให้กำลังใจ” “ครูผู้เป็นที่ปรึกษา” “ครูผู้เป็นแบบอย่าง”และ”ครูผู้เป็นขวัญใจนักศึกษา”ประเมินโดยนักศึกษาต่อเนื่องชั้นปีที่ 2 รุ่นที่ 7 พ.ศ 2550 รางวัล”ครูผู้ให้กำลังใจ”และ”ครูผู้เข้าใจนักศึกษา” ประเมินโดยนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 รุ่นที่ 15 พ.ศ 2550 รางวัล”เชิดครูอาจารย์ดีเด่น ด้านครูเป็นที่ปรึกษา”และ “เชิดครูอาจารย์ดีเด่น ด้านครูผู้เมตตา” พ.ศ 2551 รางวัลดีเด่นด้าน “ครูผู้มีเมตตา” ตลอดระยะเวลา 3 ปี (ปีการศึกษา 2549 - 2551) พ.ศ 2552 และเกียรติบัตร “อาจารย์ในดวงใจนักศึกษา” ปีการศึกษา 2556 </p> <p style="margin-left: 20px;"> </p>

</strong> <p style="margin-left: 40px;"> ในมุมมองของตัวเองภูมิใจเสมอกับการเป็นครูพยาบาล ซึ่งถือเป็นอาชีพที่มีเกียรติ ผู้คนให้ความเคารพนับถือ แต่เมื่อได้ทำหน้าที่ครูพยาบาลจริง ๆ แล้ว ทำให้นึกถึงพระคุณของครูและครูพยาบาลที่สั่งสอนมา รู้ว่าท่านให้ความเมตตา เอาใจใส่ลูกศิษย์ อบรมสั่งสอนด้วยความทุ่มเท แสดงให้เห็นว่าคำว่า “ครู” ยิ่งใหญ่แค่ไหน จึงเป็นแรงบันดาลใจในการปฏิบัติหน้าที่ตลอด 20 ปีที่ผ่านมา ด้วยความรัก ศรัทธาและภาคภูมิใจในอาชีพครูพยาบาลการเฝ้ามองความสำเร็จลูกศิษย์ โดยเฉพาะวันที่เขาสำเร็จการศึกษาแล้วสวมชุดขาวครั้งแรก จะรู้สึกภูมิใจในความเป็น “ครูพยาบาล”มาก ส่วนรางวัลต่าง ๆ ที่ได้รับถือเป็นเกียรติ เป็นกำลังใจยามเหนื่อยและท้อ แต่ก็เป็นเพียงผลพลอยได้จากการสั่งสอนศิษย์ เพราะเหนือรางวัลใด ๆ คือความภูมิใจที่ลูกศิษย์ทุกคนเป็นพยาบาลที่ดี เป็นครูพยาบาลที่ดีและเป็นคนดี และความภูมิใจที่สุดคือการได้ใช้ความรู้และความสามารถในวิชาชีพดูแลมารดาวาระสุดท้ายที่หอผู้ป่วยหนักโดยความเอื้ออาทรและการช่วยเหลือของเพื่อนร่วมวิชาชีพ </p>

[ทิมดาบ]

ชื่นชมอาจารย์มากครับ การเป็นครูต้องมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่และเต็มเปี่ยมด้วยความเมตตาต่อลูกศิษย์อย่างมากมายเลยครับ

[ลำเจียก]

ขอบคุณค่ะ เห็นผลงานท่านทิมดาบเยอะแยะ และมีคุณค่า ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ