กระรอกน้อย บท AAR จากงานคุณอำนวยรำลึก

"กระรอกน้อย...กับสองมือน้อยๆ คอยวิดน้ำเพราะน้ำกำลังจะท่วมโลก
ในใจเธอคิดเพียงแค่ว่า...ดีกว่ารอวันน้ำท่วมโลกมาถึงสู้ลงมือทำอะไรบ้างอย่างดีกว่า
และแล้วเธอก็ตั้งใจวิดน้ำ...ด้วยสองมือน้อยๆ และปัญญาเท่าที่เธอมี"

เมื่อเวลามาถึงที่เหมาะ เราอาจต้องหันกลับมามองการเรียนรู้แบบไม่จัดกระบวนการเรียนรู้ หรือจัดการแบบไม่จัดการ ดำเนินไปด้วยความเข้าใจและอดทน เก็บรายละเอียดของความงามตามรายทางที่เราเดินทางไป พร้อมกับตั้งคำถามต่อตนเองว่า "เรากำลังทำความเข้าใจอะไร ณ ขณะ"

ก็เช่นเดียวกัน
การทำตามหน้าที่ คือ การฝึกฝนตนเองต่อความรับผิดชอบที่เป็นมากกว่าความชอบหรือไม่ชอบ มากกว่าคำว่าทุกข์หรือสุข อยากทำหรือไม่อยากทำ

ก้าวผ่านสภาวะเช่นนี้

ทำให้ไปนึกถึงนักพัฒนางานคนชายขอบที่ได้ไปพบในต้นปีนี้
เป็นการเรียนรู้และได้ตกผลึกต่อตนเองว่า นี่แหละคือ มิติของการทำ R2R ที่ข้ามผ่านคำว่าทำ R2R แต่มันไปลึกถึงว่า เป็นการทำหน้าที่ที่พึงทำและทำอย่างเต็มที่สุดกำลังที่มี ณ ขณะนั้นโดยปราศจากคำว่าอยากทำหรือไม่อยากทำ ...

ข้าพเจ้าได้เกิดเป็นความเข้าใจที่ย้อนเข้ามาในตนเองว่า …แม้จะเกิดน้ำท่วมโลก แต่กระรอกน้อยก็ยังคงวิดน้ำ แม้ปริมาณน้ำนั้นอาจจะไม่ได้ลดลง แต่กระรอกน้อยก็ได้เกิดความเข้าใจในตนเองว่า ดีกว่าไม่ลงมือทำอะไรเลย ก็เช่นเดียวกันปลายทางทุกคนนั้นมี คือ ความตาย แต่ระหว่างที่เรายังไม่ตายและไม่สิ้นลมหายใจนั้น เรามีสิ่งต่างๆ มากมายที่เราสามารถทำเพื่อโลกนี้ได้ แม้สิ่งนั้นอาจจะดูเหมือนเล็กนิดเดียว ให้ผลน้อย แต่…ก็ยังดีกว่าที่เราจะไม่ลงมือทำอะไร …

ทำธรรม

"บท AAR จากงานคุณอำนวยรำลึก"
Cr.ภาพจาก อ.หมอไพโรจน์

เรื่องกระรอกน้อยจากบทธรรมที่หลวงปู่เคยเทศน์สอน