๖๐๒. การรู้เท่าทัน ฯ

"การรู้เท่าทัน ฯ"...เป็นเรื่องที่ใช้ในการดำรงชีวิต...แต่ละคนจะมี

การรู้นี้ไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับสภาพเหตุการณ์ สภาพแวดล้อมที่

เคยอยู่รอบ ๆ ตัวเราเอง สภาพครอบครัว ความอบอุ่นทางด้านจิตใจ

ฯลฯ ซึ่งเป็นพื้นฐานของการให้คนเราแต่ละคนได้เกิดความรู้เท่าทัน

ในเรื่องต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเราเองได้...ยิ่งโลกปัจจุบันยุค

ค.ศ.๒๐๑๕ เป็นโลกที่ต้องระมัด ระวังเป็นอย่างมากเพราะเป็นโลก

ไร้พรมแดน ใช้เทคโนโลยีเข้ามาเกี่ยวพันกับชีวิตประจำวันเป็นอย่างมาก

สมัยก่อนว่ามีปัญหาแล้ว...ในความคิดของผู้เขียน คิดว่า สมัยนี้ยิ่งมี

ปัญหามากขึ้นไม่ทราบว่าเพิ่มขึ้นมาอีกไม่รู้ว่ากี่เท่า...สิ่งที่ต้องปฏิบัติ

ต่อตัวเราเอง นั่นคือ การระมัดระวังตัวเราเอง ให้รู้เท่าทันกับเหตุการณ์

หรือเรื่องนั้น ๆ สามารถแก้ไขสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเราเองได้

อย่างฉับพลับ...สิ่งหนึ่งที่สามารถแก้ไขเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเรา

เองนั้น นั่นคือ ภูมิคุ้มกันทางด้านจิตใจ ความอบอุ่น ความเข้มแข็งทาง

ด้านจิตใจและอารมณ์ของเราเอง การคิดดี ทำดี มีจิตใจที่เข้าใจผู้อื่น

รู้เขา รู้เรา ระมัดระวังตัวเองมากขึ้น ไม่ตกไปหลงระเริงกับกิเลสของ

ตัวเราเอง ไม่หวังอยากได้สิ่งใดของคนอื่น มีความเชื่อมั่นในตนเอง

ไม่อยากได้สิ่งที่ไม่ใช่ของเรา ไม่หลงเหลิงต่อคำเยินยอ...ฯลฯ

สิ่งที่กล่าวมานี้ นั่นคือ การใช้หลัก "ธรรมะ" มาใช้กับการบริหารชีวิต นั่นเอง

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ จะสามารถทำให้ตัวเราเองสามารถรู้เท่าทันคนอื่น

รู้เท่าทันเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๒๑ มกราคม ๒๕๕๘