โลกยุค ค.ศ. ๒๐๑๕...เป็นโลกที่คนเราต้องรู้ให้ชัดเจน...รู้ให้ทัน
รู้ให้จริง เพราะไม่เช่นนั้น คนอ่อนแอจะถูกคนที่แข็งแรงกว่า...
ใช้ความรู้ที่รู้แล้วกดหรือนำมาใช้กับผู้ที่อ่อนแอกว่า...โลกยุคนี้
ทุกคนไม่ต้องเก่งมากมาย แต่เพียงทุกคนต้องเรียนรู้ในโลกยุคนี้
ให้ได้ ให้ทันโลกที่กำลังก่อเกิดการเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยี
เพียงรู้เท่าทัน เราก็สามารถอยู่บนโลกใบนี้ได้แล้ว...เราต้องสามารถ
แยกแยะให้ออกว่า "สิ่งไหนเป็นเรื่องจริง หรือเรื่องไม่จริง"...
เพราะไม่เช่นนั้น เราจะถูกกระแสโลกเทคโนโลยีดึงเราให้ไหลตาม
ไปได้ง่าย ๆ...การสร้างพลังใจให้เข้มแข็งและมีภูมิคุ้มกันสำคัญมาก ๆ
กับคนในโลกยุค ค.ศ.นี้...ฉันเปรียบเทียบได้กับตัวของฉันเองที่ได้เกิดมา
บนโลกใบนี้ เกือบ ๕๓ ปี แล้วว่า...ในสมัยเมื่อ ๕๐ กว่าปีที่แล้ว...
ไม่มีเรื่องเทคโนโลยีเลย...ฉันสัมผัสกับธรรมชาติ กับความเป็นจริง
ไม่จริงเพียงเท่านั้น...แต่สำหรับโลกยุคนี้ ฉันได้เรียนรู้กับโลกอีกแบบหนึ่ง
ขอบคุณทุก ๆ คน ทุก ๆ สิ่ง ที่เป็นตัวหรือสิ่งที่ทำให้ฉันได้สัมผัส
ได้เรียนรู้...เพราะทำให้ตัวฉันเกิดการพัฒนาขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
ซึ่งตัวฉันเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่า มันคืออะไร?...รู้ตัวเองแต่เพียงว่า
ฉันรู้ทันคน ทันโลกมากขึ้น...สิ่งที่ฉันรู้ทัน นั่นคือ การปรับสภาพของ
ตัวฉันเอง ฉันเป็นคนยอมรับการเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ สังคมโลก
บางครา ก็เป็นเรื่องสนุก เพราะโลกยุคนี้ เป็นโลกของการท้าทายชีวิต
ท้าทายความสามารถของมนุษย์...ขอขอบคุณจริง ๆ ที่ฉันได้เกิดมาใน
โลกยุคนี้...โดยเฉพาะผสมกับประสบการณ์ที่ตัวฉันเองได้มีกับตัวเอง
สามารถนำมาปรับใช้กับความรู้ ความสามารถที่ฉันได้ขวนขวาย
ได้เพิ่มเติม พอกพูนให้กับตัวเอง จนรู้เท่าทันกับโลกยุคนี้ได้...ขอบคุณจริง ๆ
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๐ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความเห็น