บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าตนเอง (36) ชะตากรรม
บ่อยครั้งเมื่อชีวิตเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่ง
เรารู้สึกคล้ายกับว่า กาลครั้งหนึ่ง เราเคยท่องสัญจรมาที่นี่แล้ว
หากแต่บอกไม่ได้ว่า เมื่อไหร่ ...อย่างไร
ผมมีความเชื่อว่า เรามิได้หลุดลอยออกจากพันธะแห่งชะตากรรมใดๆ เลย
ชีวิตที่เคลื่อนขยับในแต่ละวัน ล้วนยึดโยงอยู่บนวิถีที่ถูกลิขิตมา
เพียงแต่เราเองต่างหากที่ต้องมีสติและใช้ปัญญาในการใช้ชีวิต
และวิถีแห่งการถูกลิขิตนั้น หลายต่อหลายครั้ง ผมเรียกมันว่า "ชะตากรรม"
หรือไม่ก็เรียกมันว่า "เราล้วนถูกผลักจากมือที่มองไม่เห็น"
และแน่นอน ภายใต้กรอบคิดเช่นนั้น
ผมก็มิได้หมายถึงว่าคนเราต้องจ่อมจม จำยอมต่อสภาวะดังกล่าว
เราล้วนมีสิทธิและเสรีภาพต่อการป่ายปีน แข็งขืน ทัดทาน สะสาง รื้อถอน....ต่อยอด
สำเร็จ หรือไม่สำเร็จ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ใช่-- หลายต่อหลายครั้ง เมื่อเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่ง
ผมก็เชื่อว่า กาลครั้งหนึ่งผมเคยมาที่นี่
หรือไม่ก็เคยเป็นองค์ประกอบเล็กของสถานที่ตรงนั้น
เราล้วนถูกลิขิตให้เดินทางมาที่นี่ ...
ต่อเมื่อมาถึงแล้ว- สุข และทุกข์ เราลิขิตได้ด้วยสติและปัญญาแห่งเราเอง
เราล้วนถูกผลักจากมือที่มองไม่เห็น
การพบพาน เผชิญหน้า คือสภาวะที่เราต้องลิขิตเอง
ทั้งปวง ผมเรียกมันว่า ชะตากรรม !
ความเห็น (8)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
จุดยืนเดีนวกันนะคะ ชีวิตนี้ลิขิตเอง .. แต่ยังไงๆ ก็ต้องระวังจะเหยียบตาปลาผู้อื่นเข้า เพราะมันอยู่เพ่นพ่านไม่เป็นที่เป็นทาง
สวัสดีปีใหม่ 2558 และขอให้มีความสุขสมหวังกับการลิขิตชีวิตตัวเองค่ะ
บานชื่น..ชื่นบาน..พอใจ..ใจสุข..เจ้าค่ะ..
สวัสดีปีใหม่ครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ