แทนคำขอบคุณจากใจดวงเล็ก ๆ ดวงนี้
หากจะพูดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่พบเจอในชีวิตที่ผ่านมา มีมากมายหลากหลายประสบการณ์ ทั้งดีที่ทำให้สุขใจ อิ่มใจ หรือเจอแล้วทำให้รู้สึกแย่ และเกือบทุกครั้งที่เราเจอเรื่องที่แย่แล้วมักจะหมกมุ่นครุ่นคิด และจดจำแต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีไว้เป็นนานสองนาน ...
และจากบันทึกของ อ.จันทวรรณที่กล่าวไว้ว่า " ...แต่คงจะดีไม่น้อยหากเราลองได้ลดการบ่นลงแล้วหันกลับมามองความสุขความสวยงามของสิ่งรอบตัวเราไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กหรือสิ่งใหญ่ เชื่อว่าเราน่าจะค้นพบความสุขในชีวิตได้ไม่ยากค่ะ..." นั่นทำให้ผมคิดได้ว่าเราต้องเปลี่ยนมุมมอง ลดความหมกมุ่นในสิ่งแย่ ๆ แล้วนึกถึงความสุขที่ผ่านมาในชีวิตและบันทึกเก็บไว้ให้ใจสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไปดีกว่า
โครงการ "ฝากความรู้กับ GotoKnow" ครั้งที่ 2 ได้เชิญชวนให้ผมและทุกคนเขียนบันทึก ขอบคุณ สิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นในปี 2557 นับเป็นโอกาสดีสำหรับผมอีกครั้งที่ผมจะได้ขอบคุณ "แสงสว่างไสวในหาดใหญ่" เมื่อครั้งต้นปีที่ผ่านมานี้ เพราะจากวันนั้นถึงวันนี้ ผมเก็บความรู้สึกอบอุ่น ดีใจ และมีความสุขมาก ๆ ไว้ในใจของผม และทำได้เพียงการบันทึกไว้ในอนุทินของผมเท่านั้น จากอนุทินที่ 135213 เมื่อวันที่ 6 พ.ค. 57 เป็นวันที่ผมต้องเดินทางไปสนามบินหาดใหญ่เพื่อกลับมา กทม. หลังจากที่ผมได้ไปส่งหลานกลับบ้านที่สงขลา และแวะพักเที่ยวบ้านเกิดเมืองนอนของผมแต่เก่าก่อนแล้ว
จำได้ว่าครั้งนั้นที่ผมไปสงขลา ผมก็ได้บันทึกเรื่องราวบางสิ่งบางอย่างไว้ใน อนุทิน ของ G2K แล้วด้วยความโชคดีของผม พี่หนูรี ก็มาทักทายและพูดคุยกันผ่านตัวหนังสือ จนวันที่ผมต้องกลับ กทม. ทีแรกคิดว่าคงจะไม่ได้เจอกันแล้ว หลังออกจากห้องพักแล้ว ความตั้งใจ คือ การหาที่เดินเล่นในหาดใหญ่ คงจะเป็นห้างสรรพสินค้าสักแห่งที่่จะสะดวกในการนั่งรถต่อไปสนามบิน ... การเดินเล่นเพื่อรอเวลาของผมในวันนั้นก็คงจะธรรมดา แบกกระเป๋าเดินคนเดียวไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็กลับ กทม. อย่างปกติที่สุด แต่...ในที่สุดผมก็ได้รับแสงสว่างและความอบอุ่นจากพี่สาวและพี่ชายที่น่ารักคนนี้ "พี่หนูรี และพี่ผู้ชาย" พี่หนูรี ชวนผมนั่งรถเล่น ดูเมืองหาดใหญ่ แล้วจะพาผมไปส่งที่สนามบิน แม้บางคนจะดูว่าเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับผม ถือว่าเป็นเรื่องพิเศษมาก กับมิตรไมตรีของเพื่อนร่วมสังคมแห่งความรู้แห่งนี้ แม้จะเจอกันครั้งแรก แต่ก็เหมือนคุ้นเคยกันมานาน แม้ระยะทางในการนั่งรถวนในเมืองหาดใหญ่จะไม่ไกลมาก แต่เราก็คุยกันในหลายเรื่องราวยังกับว่าเป็นการเดินทางที่ไกลมาก ได้แวะไปเยี่ยมชมหน้าบ้านน่ามองของพี่หนูรี ได้แวะดูร้านอุปกรณ์ทำขนมที่ใหญ่ในหาดใหญ่ (ที่ผมไม่เคยรู้จัก) ได้ร่วมรับรู้เหตุการณ์วางระเบิดในตัวเมืองหาดใหญ่ ที่่อยู่ไม่ไกลจากพวกเราสักเท่าไหร่เลย แต่เราก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก จนสุดท้าย ผมก็ถึงสนามบิน พร้อมด้วยของฝากติดไม้ติดมือกลับ กทม. เป็นกล้วยฉาบที่อร่อยมากจากฝีมือพี่สาวคนนี้ ...
ผมจึงขอโอกาสใช้บันทึกนี้ ขอบคุณ พี่หนูรี และพี่ผู้ชาย ที่ได้มอบความรู้สึกดี ๆ ให้เกิดขึ้นกับผมในปี 2557 นี้ครับ ขอบคุณสังคมแห่งการเรียนรู้ GotoKnow ที่ทำให้ผมมีพื้นที่สำหรับแบ่งปันสิ่งดี ๆ ขอบคุณ อ.จันทวรรณ และ อ.ธวัชชัย ที่สร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้กันเสมอครับ และขอบคุณทุกคนในพื้นที่แห่งนี้ที่แบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้กันและกันครับ ขอขอบคุณจากใจดวงเล็ก ๆ ดวงนี้แด่ทุก ๆ คนครับ.
ความเห็น (4)
ตามมาขอบคุณพี่หนูรีด้วย
ขอบคุณคุณน้อง nobita ที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านครับ
แอบตามอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง มาห่าง ๆ ครับ ;)...
ผมก็แฟนคลับพี่หนูรีครับ...เป็นเรื่องราวการขอบคุณที่เต็มเปี่ยมด้วยมิตรภาพมากครับ
ขอบคุณด้วยอีกคนหนึงนะคะ โอกาสเป็นสิ่งที่ไม่ได้กันง่ายๆและอบอุ่นในสังคมแห่งนี้ค่ะ...