๕๙๔. เข้าใจชีวิต...เข้าใจธรรมชาติ

ในความเป็นจริง...คนเราเกิดมา ไม่ได้มีความต้องการอะไรมากมาย

ในชีวิตวัยเด็ก...เราต้องการศึกษาหาความรู้ เพื่อเป็นพื้นฐานในเบื้องต้น

ของการที่จะได้ดำรงชีวิต...ให้รู้เท่าทันโลก...และสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้

ในชีวิตวัยรุ่น...เราต้องการเพียงเพื่อความสนุก ทดลอง อยากรู้ อยากเห็น

ในสิ่งที่ตนเองไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น เรียกว่า "อยากลอง"...แต่เมื่อรู้ไปแล้ว

ในความรู้สึก...ก็แค่นั้น เพราะได้เรียนรู้แล้ว...

ในชีวิตวัยผู้ใหญ่...เราต้องการทำงาน เพื่อยังชีพตนให้สามารถเลี้ยงดูตนเอง

เลี้ยงดูพ่อ - แม่ ครอบครัวของเราได้...เป็นการเสาะแสวงหา "งาน" ให้เกิด

ความมั่นคงต่อการดำรงชีพของตน...เมื่อได้ทำงานแล้ว ก็ได้รับรู้ว่าได้ทำ

เกิดความมั่นคง มั่นใจที่จะดำรงชีพตนต่อไปได้...

ในชีวิตวัยบั้นปลายของชีวิต เรียกว่า อายุเริ่ม ๕๐ ปี ขึ้นไป...สิ่งที่เรียนรู้ นั่นคือ

การเรียนรู้ "ชีวิต" ได้มากขึ้น เกิดความเข้าใจเรื่อง "ชีวิต" มากยิ่งขึ้น

เรียนรู้ "สัจธรรมชีวิต" มากขึ้น...มีความใจเย็นมากขึ้น ไม่เหมือนช่วงวัยที่ผ่าน ๆ มา

ช่วงวัยนี้ เป็นช่วงเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในการใช้ชีวิตของตนเองและผู้อื่น

เกิดความเข้าใจชีวิต เข้าใจธรรมชาติ ที่ได้สร้างชีวิตมนุษย์ขึ้นมา...

แต่ถ้าความเป็นจริง...ในความรู้สึกของฉัน ๆ คิดว่า ในช่วงวัยทุกวัย

ควรสอนให้ทุกช่วงวัย รู้จักและเข้าใจขีวิตและเข้าใจธรรมชาติในทุกช่วงวัย

เพราะจะได้ทราบและเข้าใจชีวิตกับธรรมชาติ (ธรรมะ) มากขึ้นกว่าเดิม

และจะไม่มีคำว่า "สาย" เกินไป ที่ทุกคนจะหมั่นทำแต่ "ความดี"

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๓ ธันวาคม ๒๕๕๗

[อ.นุ]

เป็นธรรมะ ธรรมดา ธรรมชาติ

เป็นเช่นนั้นเองครับ ^_^

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ อ.นุ ทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเองจริง ๆ ค่ะ

[บุษยมาศ]

ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ