บทกวีจำเป็น : บทกลอนเกี่ยวข้าว
รวงข้าวเหลือง เรืองรอง เต็มท้องทุ่ง
จิตจรุง อิ่มเอม เปรมปรีดา
แสงแดดส่อง ระยิบยับ งามจับตา
ยิ้มเริงร่า ข้าวพร้อม รอคอยเคียว
คราเกี่ยวข้าว ทุกปี ที่ผ่านมา
สุขหรรษา สาวนา มาร่วมเกี่ยว
ครั้นปีนี้ หนุ่มนา ใจห่อเหี่ยว
ต้องรำเคียว เกี่ยวข้าว อยู่เดียวดาย
ข้าวสุกเหลือง เรืองรอง ทั่วท้องทุ่ง
สาวลากรุง คืนนา เลิกค้าขาย
มาเก็บเกี่ยว เข้ายุ้งฉาง ทิ้งสบาย
ด้วยจุดหมาย ช่วยพ่อแม่ ดูแลนา
กลับคืนทุ่ง พี่หนุ่ม อย่าเหว่ว้า
ขออุรา มั่นคง จงแกร่งกล้า
จะร่วมเรียง เคียงข้าง ตามสัญญา
ย้ำเตือนว่า จะสืบสาน การทำนา
ขอแรงใจ แรงกาย ช่วยนำทาง
ร่วมกันสร้าง ความพอเพียง เลี้ยงชีวา
ให้พ่อแม่ สุขสบาย ทุกเพลา
ปราถนา ความพอเพียง ตามพ่อเอย
(อร วรรณดา ๒๗-๑๑-๕๗)
ความเห็น (7)
ในหมู่บ้านเงียบมาก เพราะเกี่ยวข้าวหมด เสร็จแล้วตัดอ้อย...บทกวีเพราะมากครับ
* งดงามทั้งถ้อยกวีและรูปภาพ
* ขอฝากนิทรรศการเทิดพระเกียรติเรื่อง "ข้าวของพ่อ" ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ชื่นใจนะคะช่วงนี้ ผลงานออกเมล็ดเต็มรวง
ขอบคุณนะคะ คุณทิมดาบ 
แถวบ้านช่วงนี้เริ่มจะหายเงียบแล้ว ส่วนใหญ่เก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ ที่นี่ไม่มีอ้อยให้ตัด แต่ชาวบ้านส่วนหนึ่งจะปลูกพริกค่ะ
ขอบคุณนะคะ อาจารย์นงนาท สนธิสุวรรณ 
อยากไปชมนิทรรศการ แต่อยู่ไกลนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอธิรัมภา 
ข้าวเก็บเกี่ยวเสร็จทุกคนชื่นใจนะคะ
ไพเราะมากๆๆ ค่ะ