การรอ..ที่ทรมาน..
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฝากสายลมบรรเลงบทเพลงเศร้า
เป็นเพลงเหงาระทมตรมหมองไหม้
ฝากบทเพลงผ่านขอบฟ้าถึงคนไกล
ว่าหัวใจคนรอ...ทรมาน
จากวันเคลื่อนคล้อยคอยนับปี
ดวงฤดีช้ำตรมน่าสงสาร
คำว่า...รอ...รอ..รอ..ช่างทรมาน
เป็นเหมือนคนไร้วิญญาณที่หัวใจ
นับแต่นี้การรอ..ขอสิ้นสุด
ขอหยุดความรักหยดน้ำตา...ที่รินไหล...
พอกันทีต่อแต่นี้...ไม่มีใจ...
กับน้ำตาที่เสียไปเต็มสองตา
เพราะระยะทางของเวลา..พาเราห่าง...
มีแต่ความอ้างว้าง..เมื่อเธอไม่...กลับมาหา
ทุกค่ำคืนเจ้ากรรมน้ำใสไหลจากตา
การรอช่างทรมา..ลากันที
ไม่มีความเห็น