รักจริงจักเปี่ยมล้น....ให้อภัย (โคลงดั้นวิวิธมาลี)
....รักจริงจักเปี่ยมล้น..............ให้อภัย
ผิดจึ่งละจดจำ.......................มากน้อย
ชั่วใช่ปล่อยปะไป...................อาละวาด
คุมแนะ-ตะล่อมคล้อย-โน้ม.......สู่ธรรม
....ลงทัณฑ์โทษใช่แก้............ปัญหา
สอนสั่ง”ปันรัก”นำ..................ชั่วพ้น
“แบบอย่าง”ดุจดารา................กระจ่างจิต
พลาดผิดทุกข์ท้นแท้...............เมตตา
คำชี้แจง:-
โคลงดั้น ต้องแต่งครั้งละ ๒ บท
เพราะ สัมผัสระหว่างบท บังคับตาม ชื่อโคลงดั้นนั้นๆ
โคลงสี่ดั้น ตรีพิธพรรณ : บทต้น คำท้ายสุดของบาทที่ ๔ ส่งสัมผัสไป บทหลัง คำที่ ๓ ของบาทที่ ๒
โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี : ๔
โคลงสี่ดั้น วิวิธมาลี : ๕
หมายเลขบันทึก: 579746เขียนเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2014 23:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2014 23:30 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ช่ายยยยยย...เห็นด้วยครับ นั่นคือ รักที่มนุษย์ทำได้ยากกกกก...
...รักอย่างมีเมตตานะคะ...
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก