๑๗/๑๐/๒๕๕๗
***************
วันพุธตัดหญ้า พฤหัสฯอย่าตัดผม
วันที่ ๑๕-๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๗ พวกเราชาวบ้านแพะ หมู่ ๑๕ และกลุ่มคนมีน้ำใจ มาช่วยกันตัดหญ้าในป่าชุมชนต้นน้ำ ซึ่งห่างหายว่างเว้นจากการตัดหญ้ากันไปนาน มาสองวันนี้หญ้างามมาก ต้องทำงานกันหนักหน่อย แต่สมาชิกส่วนหนึ่งไม่พร้อมเพราะต้องไปช่วยกันหักข้าวโพด พวกเราเมื่อนับดูในวันแรกได้ ๑๐ คนพอดี ก็ช่วยกันไป แต่ก็ยังไม่เสร็จ ต้องไปตัดต่อในวันรุ่งขึ้น วันที่สอง ผมไม่ได้ไปช่วย เพราะต้องส่งคุณครูคอมฯไปรับทีวีดิจิตัลจอยักษ์ที่ทาง อบจ.มอบให้มาไว้ประจำโรงเรียน จึงไม่รู้ว่าวันที่สองมียอดของสมาชิกที่เข้าไปช่วยเท่าไหร่ บรรยากาศในวันแรกพอคัดภาพที่ดูสวยงามมาให้ดูกันสักหน่อยดังต่อไปนี้...
...จะไหวไหมเนี่ย...
...ส.อบต.ยงค์ ขมหวาน...ผู้นำถนัดซ้ายอีกคน...คิดถึงหนานกล้าจัง...
...มองจากด้านบน หญ้ารกมากกก...
...พอมองเห็นนิดหน่อยแล้วล่ะ...
...เริ่มโล่งแล้วนะเนี่ย เก่งกันจังเลย...
...ก่อนตัดต้องใช้มีด(พร้า)แหวกแต่งรอบต้นไม้นำไปก่อน ไม่งั้นอาจเผลอตัดโดนต้นที่ปลูกไว้ได้...
...แนวที่มองเห็นนี้เกือบทะลุด้านบนแล้วครับ...
...ต้นมะแขว่น โตวันโตคืน สูงใหญ่กว่าใครเพื่อนเลย...
...ถ่ายจากด้านล่างขึ้นไปหาผู้ตัดด้านบนอีกมุมหนึ่งหลังป้ายสีน้ำเงิน...
...๓ ใบเฒ่า พ่อครัวหัวป่า ป่าจริงๆ วันนี้ต้มทะลึ่ง"ปลาจะลิ" "ปลาเสด็จ" และแกงหน่อไม้ไล่(คาย)...
...อีกฝั่งหนึ่งของป้ายหรือแปลงใหญ่ที่ยังไม่ได้ลงมือตัด ถ่ายไว้ดูก่อน...
...ด้านล่างที่ทำกับข้าว เป็นอดีตฝายแม้วของเด็กๆ ที่ต้องการน้ำเอาไว้ด้านบน แต่แปลกมีน้ำด้านล่างได้ยังไงงงแฮะ...
...ผู้ใหญ่สุพรรณ์ลงมือแกงหน่อไม้ ลุงซิวด้านหลังเป็นฝ่ายต้มปลาและย่างปลาดุก แบ่งหน้าที่กัน...ไม่ได้ถ่ายตอนกินข้าวไว้เพราะหิวมากกกเลยลืมครับ...
...ลุงยงค์บอกว่า "นี่คือดอกดิน" ชื่อแบบภาคเหนือ "ต้นข้าวก่ำงก" สามารถเอาไปตำนำน้ำมาใส่หม้อหุงข้าวหรือนึ่งข้าว จะทำให้ข้าวนั้นเป็นข้าวก่ำได้...หรือนำไปทำเป็นสีผสมอาหารให้น่ารับประทานก็ได้ ไม่เป็นพิษเป็นภัย...แม่บอกมีคนเอาไปขายเป็นกำๆ ด้วย ไม่เหลือหมดครับ
...เป็นบรรยากาศช่วงพักเหนื่อยของการตัดแปลงตรงข้ามที่ทำกับข้าวหรือที่ตั้งป้าย...
...ต้นพริกที่ปลูกไว้ในแปลงใหญ่นี้ดูงดงาม เม็ดสวยงามมาก...
...ไม่รู้ใครเก็บพริกใส่ถุง เห็นวางอยู่เลยถ่ายภาพมาให้ดูกันครับ...
...ตัดกันเสร็จมาช่องหนึ่งแล้วด้านล่าง ยังเหลือด้านบน ถ่ายจากทางออกจากป่าคายที่ทางข้ามมา...
...ตัดใกล้ห้วยบริเวณรอบจอมปลวกที่ปลูกของพริก ชะอม ขนุน กระท้อน และสมอเอาไว้...
...ต้นไม้บนจอมปลวกหากสังเกตให้ดีจะเห็นตัวแมงกว่างกับแมงไม่รู้จักอยู่ใกล้ๆ กัน สัตว์คู่กับต้นไม้ชนิดหนึ่งของภาคเหนือ...
...บรรยากาศตอนพักเหนื่อยหลังจากตัดริมห้วยหลังจอมปลวกเสร็จแล้ว...
...เหนื่อขนาดไหนก็ยังโจ๊กกันได้ เพราะลุงหนานทศคือตลกประจำทีม...
...ผู้ใหญ่บอกถ่ายเป็นงานเป็นการกันสักภาพซิ...
ลูกอะไรเอ่ย ใครรู้จักบ้าง?...ด้านนอกเป็นแบบนี้ คล้ายลูกก่อแถวแม่ฮ่องสอน แต่ไม่ใช่หรอกนะ...
...ลุงสมคิดโชว์ให้เห็นเนื้อในสีสดใส น่ารับประทาน ลองดูแล้ว "หวานตา" มากๆ เลย...คุยกันสนุกว่า "หมะเคาะขี้ใกล้หมะไฟขี้ไกล๋"...
...หายเหนื่อยแล้วก็ลุยกันต่ออีกสักตั้งสองตั้งก่อนพักหรือหยุดตอนเย็น...
...ตั้งหน้าตั้งตากันอย่างเต็มที่ โดยไม่มีใครปริปากบ่นเลย...นับถือๆ จริง ๆ แต่ละคน...
ลองดูรายการของกินกันบ้าง...
...ผักหนามปู่ฮย่า หลายคนบ่นว่าตอนกลางวันทำไมไม่มาเก็บไปกินกับแกงหน่อไม้กันล่ะ...
...ลุงหวินเก็บหน่อไม้ไล่(ไม้คาย)ในวันนี้ได้เป็นถุงปุ๋ยเลย...ช่วงนี้กำลังมีมาก...
...หมะแข้งหรือมะเขือพวง ลุงหนานยงค์เป็นคนเก็บให้ผม...แต่ผมไม่ยอมรับไม่รู้ใครเอาไปเหมือนกัน...
...งูสิงอ้อย(ด้านบน) ตัวหนุ่มกำลังน่ากิน ลุงสมคิดเป็นคนจัดการคัวและมอบให้กับผู้ใหญ่ไปใส่ตู้เย็นที่บ้าน...
...งูสิงอ้อย(ด้านล่าง)ใต้ท้อง ออกเหลืองๆ ขาวๆ มันตื่นเครื่องตัดหญ้าเลยโดนจับได้...
...พ่อครัวหัวป่าของเรากำลังดูแลการจัดย่างปลาดุกที่ผู้ใหญ่กับลุงหวินไปหากันมาเมื่อคืน เพื่องานนี้โดยเฉพาะ...
...ผู้ใหญ่ขอให้รวมทีมถ่ายกันอีกสักภาพสองภาพ แบบเป็นการเป็นงาน หันหน้าเข้าหากันหน่อย...
...ตาแว่นนี่ไม่รู้มาจากไหน สะเหล่อมานั่งหันหลังให้เขา แบบน่าเกลี่ยดมาก ๆ เลย...
...วันนี้พวกเรามากันไม่ครบ วันหน้าผู้ใหญ่บอกเดี๋ยวต้องอบรมลูกบ้านกันหน่อยละ...
...ผลงานวันนี้คงเป็นที่ประจักษ์กับสายตาท่านผู้อ่านและท่านผู้เยี่ยมชมแล้วนะครับ...
...หวังว่าต้นไม้ของพวกเรา คงจะปันใหญ่ปันโต วันนี้และบันทึกนี้ พักเท่านี้ก่อน...พรุ่งนี้มากันใหม่เพราะงานยังไม่เสร็จสมบูรณ์
...เสียดายว่าผมไม่ได้เข้ามาช่วยในวันพฤหัสฯไม่รู้ว่าผู้ใหญ่กับลุงหวินจะตัดผมออกจากกองมรดกนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้? เมื่อเช้าก็เลยย่องเข้าไปดู ถ่ายมาหลายภาพเหมือนกัน ยกไปบันทึกหน้านะครับผม...
ขอบคุณทุกท่านที่สนใจ ขอบคุณ GotoKnow.
ธรรมชาติให้อะไรเรามากมายจริง ๆ ครับ ;)...
แม้หญ้าจะหนาตาแต่ก็เขียวสดชื่น ตามมากินผลไม้หวานตา แถวบ้านเรียกหมากค้อค่ะท่าน
อ่านชื่อเรื่องแว๊บแรก คิดว่ามีเคล็ดลับมาบอกว่าไม่ควร 'ตัดผม' วันพฤหัส ดิฉันเป็นคนไม่ถือฤกษ์ยามเอาตัวสะดวกเป็นใช้ได้ ไม่มีข้อจำกัดในชีวิตนัก จึงเข้าร้านตัดผมได้ทุกวัน ตั้งใจมองหาเหตุผลอยู่นาน มาเข้าใจในย่อหน้าสุดท้ายว่า .. ขอความกรุณาอย่าตัด 'พีหนาน' ออกจากกองมรดกนั่นเอง .. ถูกหลอกอีกแล้วเรา!
ขอบคุณครูอาจารย์ คุณหมอ คุณพยาบาล กัลยาณมิตรที่เคารพรักทุกท่านมากนะครับ...
ทั้งกำลังใจและร่วมแสดงความเห็น และต้องกราบขออภัยคุณดารนีด้วยหากทำให้มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน เขาบอกชื่อเรื่องชวนให้คนเข้ามาอ่านได้มากว่างั้น ก็เลยขอลองดูหน่อย ไม่ว่ากันนะครับผม อิอิอิ...