เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน 23 : ทอฟฟี่อยากแปรงฟัน


   พ่อครับ...

   พอแม่เผลอเปิดประตูห้องน้ำชั้นบนเท่านั้นแล่ะ ผมก็ได้บางอย่างลงมา พร้อมรีบมุดเข้าไปอยู่ใต้โซฟา แม่ฟ้องพ่อบอกว่า ...ผมซนอีกแล้ว คาบอะไรบางอย่างซ่อนตัวอยู่...

    และก็เป็นความสำเร็จของผม ที่ทำให้พ่อต้องก้มลงมาดู และจะต้องหาวิธีแย่งสิ่งนั้นไปจากผม พ่อไม่กล้าใช้มือแย่งหรอกเพราะโดนผมกัดไปครั้งหนึ่งเมื่อ 2 ปีก่อน ผมหวงของผม และไม่ยอมให้ใครมาแย่งจากปากหรอก

   ผมสนุกสนานเป็นที่สุดหากจะได้วิ่งหนีพ่อ และพ่อก็วิ่งไล่ตามเพื่อเอาของออกจากปากผม...

   คราวนี้เป็นแปรงสีฟันเก่าที่พ่อลืมทิ้งไว้ในห้องน้ำ แม้นพ่อบอกแม่ว่า... ทอฟฟี่คงอยากแปรงฟัน... แต่แม่ก็ไม่ตลกเกมือนทุกๆครั้งที่พ่อกับผมเล่นกัน เพราะเป็นการหนวกหู รบกวนเวลาดูทีวีของแม่มากกว่า

    พ่อครับ...

    ผมไม่มีจุดประสงค์จะโขมยของมาแอบซ่อนแต่อย่างไร

    สิ่งที่ผมต้องการคือ ผมอยากมีเพื่อนเล่นมากกว่า

    ผมไม่อยากแปรงฟันสักหน่อย...

    แต่ถ้าพ่อมาแย่งจากปากผม ผมก็จะงับเอา พร้อมทั้งวิ่งหนี เพื่อพ่อจะได้วิ่งตาม

   พ่อครับ...

    แม้ผมจะเคยงับมือพ่อจนเป็นแผล แต่มันไม่ได้เกิดจากความโมโห แต่เกิดจากการละเล่นของผมกับพ่อมากกว่า

    ผมรู้ว่าพ่อเองก็ไม่ได้โกรธผมมากมาย แต่แม่รู้สึกไม่ดีที่เห็นพ่อเทียวไปฉีดยาฆ่าเชื้อที่เกิดจากหมาที่ตัวเองเลี้ยง

    ผมขอโทษพ่อนะครับ...

    ถึงยังไงผมก็รักพ่อ เป็นห่วงพ่อ เพราะ...

    เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน

.................

02 ตุลาคม 2557

พ.แจ่มจำรัส

หมายเลขบันทึก: 578088เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2014 22:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม 2014 08:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

-สวัสดีครับ

-น่ารัก.น่าชัง.

-ก็เราอยู่บ้านหลังเดียวกัน..นี่นา...

-ขอบคุณครับ

ท๊อฟฟี่น่ารักอีกแล้ว

ท๊อฟฟี่หาเพื่อนเล่นนี่เอง

555

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท