การดำรงตนในฐานะ"ลูกพระบิดา"

ในชีวิตของตัวเองไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันใดๆเป็นพิเศษ เพราะคิดว่าทุกวันคือวันสำคัญ ทำอะไรได้ควรทำทันที เป็นคนขวางโลกที่มักจะคิดอะไรไม่เหมือนใคร (แต่ไม่ค่อยอยากแสดงความคิดเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าคิดแปลกและคงหาคนเข้าใจเรายาก) ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องมีอะไรๆพิเศษเพื่อนั่นเพื่อนี่ ถ้าให้เป็นคนริเริ่มทำอะไรในวันสำคัญก็คงไม่เกิดงานอะไรพิเศษแน่นอน แต่ทุกครั้งที่มีวาระพิเศษอะไรในวันสำคัญ ก็จะรู้สึกขอบคุณผู้ที่ทำให้เกิดวันนั้นๆ เพราะคุณค่าทางใจเมื่อเราได้ร่วมงานนั้นๆมีมากมายจนเข้าใจได้ว่าทำไมต้องมี"งานพิเศษ"เหล่านั้น

วันนี้คือ"วันมหิดล" เป็นวันที่มีเรื่องพิเศษมากมายรอบๆตัวในโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ทำให้ระลึกถึงสิ่งที่เราควรทำในฐานะ "ลูกพระบิดา" 

เนื่องจากเรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยมหิดล คติพจน์ที่จำขึ้นใจ เพราะติดเข็มนี้ที่อกเสื้อมาตลอดสี่ปีก็คือ

"อตฺตานํ อุปมํ กเร" "พึงปฏิบัติต่อผู้อื่น เหมือนดังปฏิบัติต่อตนเอง" 

ตั้งใจเอาไว้เสมอว่านี่คือสิ่งที่เราควรทำให้ได้เสมอ และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ คิดว่ายังคงทำได้ และตั้งใจไว้ว่าจะทำตลอดไปเพราะเราคือ "ลูกพระบิดา"

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

<hr>

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

วันนี้ที่หาดใหญ่

นพ.ธีระ รามสูตร

[tuknarak]

ร่วมรำลึกพระมหากรุณาธิคุณค่ะ

[แผ่นดิน]

เราเติบโตมาจากอดีตครับ
อดีต คือต้นตอของวันนี้

ร่วมรำลึกพระมหากรุณาธิคุณครับ...