วันที่ 75 ถึงเวลาชั่วโมงแห่งการปั่นงานแล้ว (23/09/2557)

โชคร้ายของผมอย่างแรกที่ต้องพูดถึงก็คือ ผมมีเวลาทำงานส่วนตัวแค่เวลานอกราชการเท่านั้น นั่นหมายถึง หลังจากที่ใช้แรงงานทั้งหมดไปที่โรงเรียนแล้ว ผมยังต้องงัดแรงที่เป็นพลังที่เก็บซ่อนไว้เบื้องลึกออกมาใช้หลังเลิกเรียนอีก 

โชคร้ายเรื่องต่อมาคือ ที่บ้านผมไม่มีอินเทอร์เน็ต ดังนั้น ผมจึงต้องอยู่โรงเรียนต่อเพื่อทำงานต่าง ๆ ให้เสร็จในแต่ละวัน จึงไม่เป็นเรื่องที่ดูแปลกเลย ที่คนอื่น ๆ จะมองว่า ผมรักโรงเรียนมาก ซึ่งอันที่จริงแล้วใครจะรู้ ว่าอยากกลับบ้านขนาดไหน

โชคร้ายเรื่องสุดท้ายคือ ผมได้เงินประจำวันมาแค่ 30 บาท เนื่องจากโรงเรียนอยู่ใกล้บ้าน แรก ๆ ก็ไม่เป็นปัญหา แต่เมื่อต้องทำงานอยู่ดึก ท้องเริ่มครวญคราง เงินก็ไม่มี ช่างเป็นอะไรที่โหดร้ายเหลือเกิน...