โถมดแดง
ก่อนหน้านี้มดแดงไม่ใช่สัตว์ที่เราจะให้ความสำคัญ เพราะมันน่ารำคาญ เกาะตามต้นมะม่วง เราเผลอไปเข้าใกล้ก็โดนกัดจนเจ็บแสบ ต้องวิ่งหนีจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรมัน ตัวมันเล็ก เสียเวลาบี้เปล่าๆ แต่จะว่าไปแล้ว ก็นานๆ ครั้งหรอกถึงจะเจอมดแดงแรงมากแบบนี้
-1-
เมื่อเร็วๆ นี้เราได้เผชิญกับมดแดงอีกครั้ง แต่คราวนี้มดแดงไม่ได้มากัดจนต้องเต้นเหมือนตอนเด็กๆ มันเกาะอยู่ที่กระจกรถ เพราะเราไปจอดรถใต้ต้นไม้ ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะมีมดหรือแมลงมาเกาะรถบ้าง ด้วยไม่ทันสังเกต เปิดประตูรถยนต์แล้วปิดตามปกติ จึงได้เห็นมดแดงเกาะอยู่เหนือกระจกมองข้าง (ด้านคนขับ) ราวห้าหกตัว คิดว่าเราขับไปสักพักมันก็คงจะหล่นไปเอง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
หลังจากขับรถจากที่พักไปแวะยังตึกใกล้ๆ ซึ่งใช้ความเร็วไม่มาก หันไปดูที่เหนือกระจก เจ้ามดตัวน้อยตัวนิดยังเกาะอยู่ตามปกติ แปลกใจเล็กน้อย ที่มันไม่ยอมไต่ลงจากรถ ทั้งๆ ที่จอดรถอยู่พักใหญ่ จากจุดนี้เราต้องขับออกถนนใหญ่ สักพักคณะมดแดงคงจะปลิวละลิ่วไปตามลม ตัวน้อยๆ เบาๆ คงไม่มีปัญหา ว่าแล้วก็เข้าเกียร์เดินหน้า เพิ่มความเร็วจนได้ระดับปกติ คือราว 85-90 กม/ชม.
ใช้เวลาไม่นาน ผ่านทางหลวงที่มีรถแล่นต่อเนื่อง แต่ไม่ถึงกับหนาแน่น มองไปที่กระจก อ้าว มด 6-7 ตัวหายไปไหนแล้ว เหลือ 2-3 ตัว เอ... สงสัยจะปลิวไปกับลม ทีนี้เจ้าที่เหลือนี่ล่ะ ทำยังไง ดูมันเกาะกันแน่น ไม่ใช่ต่างคนต่างเกาะ เอ้อ ต่างตัวต่างเกาะ แต่มันเกาะกันเอง กลัวจะตก หรือมันกลัวเพื่อนตก ไม่ทราบได้ จะหยุดรถก็ไม่ทัน ไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง เลี้ยวซ้ายแล้วตรง แล้วก็ซ้าย จอด มองไปที่กระจก เหลือผู้กล้าอยู่ตัวเดียว
สงสารเจ้ามดน้อยจริงๆ คราวหน้าจะไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์นี้อีก
-2-
ช่วงต้นฤดูฝน ฝนตกหนักและบ่อย จึงไม่ค่อยได้จอดรถใกล้ต้นไม้ (ที่จอดรถที่นี่ไม่มีหลังคา จอดกลางแจ้งในลานจอดรถ) เพราะเคยมีกิ่งไม้ตกใส่รถ บ้างก็ผลไม้ลูกไม้ตกใส่หลังคารถ (คันอื่น) จึงพยายามเลี่ยงไม่จอดแถวนั้น ครั้นฝนเบาลง ตกห่างมากขึ้น ก็ค่อยจอดใกล้ต้นไม้อีกครั้ง ถ้าจำเป็น
เช้าวันหนึ่ง เกิดเหตุซ้ำรอยเดิม แต่รู้ช้าไปหน่อย เพราะเหลือบไปเห็นมดน้อยก็เมื่อรถออกถนนใหญ่แล้ว มดราว 5-6 ตัว เกาะกัน ตัวสั่น เห็นขาเล็กๆ ของมันยกๆ วางๆ งกๆ เงิ่นๆ ถี่ๆ แล้วก็อดสงสารไม่ได้ แต่ก่อนเคยคิดว่ามันคงเกาะบนตัวรถ รอให้รถหยุดก็เดินต่อ แต่ไม่ มันยังเกาะบริเวณด้านข้าง จึงรับลมเต็มที่ ขาสั่นงันงก
สองจิตสองใจ จะจอดช่วยมด หรือขับไปเรื่อยๆ อันที่จริงตอนนั้นถนนก็โล่ง นานๆ มีรถมาคันหนึ่ง เช้าวันเสาร์ คงไม่มีใครมีธุระปะปัง ในที่สุดก็ติดสินใจหยุดรถข้างทาง เปิดบานกระจก แล้วดีดมดลงจากกระจกข้าง คะเนว่ามดคงจะพ้นรัศมีล้อ แล้วก็ออกรถขับไปด้วยความสบายใจ
คิดอีกที เราเลินเล่ออีกแล้ว น่าจะเอามดไปปล่อยให้เรียบร้อย ถ้าบังเอิญมดไปป้วนเปี้ยนใต้ล้อ คงแบนแต๋ แต่มดตัวเล็ก ถึงโดนล้อรถ อาจไม่แบนก็ได้ เพราะล้อรถมีร่องเยอะ...
วันนั้นค่อนข้างสบายใจ คราวหน้าถ้าเจอมด เราก็จะจัดการแบบนี้
-3-
หลังจากนั้นไม่เห็นมดมาเกาะที่รถอีก แต่มีจำพวกแมลง ซึ่งบินได้ จึงไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่กี่วันต่อมา นั่งดื่มกาแฟที่โต๊ะเล็กๆ ใกล้หอสมุด บริเวณนี้ไม่ถึงกับร่มรื่นด้วยแมกไม้ แต่ก็มีต้นไม้ใหญ่ (มาก) อยู่ห่างๆ แผ่กิ่งก้านสยายยาว ทำให้มีสีเขียวๆ ให้ดูสดชื่นอยู่บ้าง บริเวณที่นั่งก็เปิดโล่ง ลมพัดสบาย มีแมงมุมแปลกๆ มาเกาะที่โต๊ะ ถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือ จึงเห็นไม่ค่อยชัด หน้าตาประหลาดทีเดียว พยายามมองดูว่ามันเป็นแมงมุมหรือเปล่า เพราะดูเหมือนจะมี 8 ขา แต่ดูๆ เหมือนจะ 6 ขา ในที่สุด สรุปว่ามันมี 7 ขา คือ ด้านหนึ่งมี 3 ข้าง อีกด้านมี 4 ข้าง และที่เดาว่ามันเป็นแมงมุมก็เพราะมันชักใยได้นั่นเอง
...
โต๊ะตัวเดิมแต่เวลาเปลี่ยนไป วันนี้ไม่มีแมงมุม 7 ขา แต่มีมดแดง (อีกแล้ว)
มดแดงตัวหนึ่งมาป้วนเปี้ยน ไม่อยากให้มันมาเกะกะบนกระดาษ จึงเอานิ้วดีดไปเบาๆ ให้มันพ้นไป ปรากฏว่าดีดไม่แรงพอหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ มดกระเด็นไปแค่คืบ ก็เลยจะปัดไปให้พ้น พอมองใกล้ๆ ปรากฏว่ามันนั่งพับเพียบ เหมือนขาจะหัก
โถๆๆ แย่แล้ว อุตส่าห์จะช่วย กลายเป็นทำร้ายมัน น่ากลัวขาหลุดไปสักข้างสองข้าง มันแน่นิ่งสักครู รอดูอีกสักพัก มันขยับตัวได้ ไม่ตายแน่ แต่ขาไม่ครบ
เอาเถอะ เรื่องมันแล้วก็แล้วไป ทำยังไงได้ ภาวนาขออย่าให้มันเป็นอะไรมากกว่านี้ก็แล้วกัน
-4-
สรุปว่าเจอมดแดงแต่ละครั้งได้บทเรียนมากมาย แต่ดูเหมือนจะทำร้ายมดแดงโดยไม่ตั้งใจทุกครั้ง เอาเป็นว่า คราวหน้าจะพยายามไม่ให้เจ้ามดได้รับอันตรายอีก.
ความเห็น (6)
ภาพสวย ชัดเจนค่ะ
คุณธวัชชัย ชอบดูไอ้มดแดงหรือเปล่าครับ ถึงได้เจอแต่มดแดง 555
บันทึกสนุกดีครับ
อ่านสนุก ภาพมดชัดเจนมากค่ะ เพิ่งเห็นว่าขาของมันมีลักษณะพิเศษ มิน่าล่ะ มันถึงได้เกี๋ยวกันได้แน่นเหนียว อาจารย์ ธ.ธวัชชัย ขับรถเก่งจึงมองมดบ่อย ๆได้ ถ้าเป็นพี่กุหลาบ ต้องจอดถามให้รู้เรื่องว่าจะตามไปด้วยทำไม :)
ถ้าสุดวิสัยจวนตัวจะเป่าลอยละลิ่วปลิวละล่องไปเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู
หากไม่ได้อ่านบันทึกนี้ น่าเสียดายแย่เลยค่ะ
อ่านไป ลุ้นไป ยิ้มไป ... น่าเอ็นดูเจ้า มดแดงตัวน้อยๆ มันคงดีใจและอาจไปเล่าสู่ให้เพื่อนๆ มันฟังว่า... นี่ๆ โชคดีจริง ฉันเจอมนุษย์ใจดีนะ เขาไม่บี้ฉัน (เหมือนคนอื่นๆ) แค่ทำขาฉันหักไปข้างนึงเองงงงง :)