โรงเรียนอะไรกันนี่ _ตอนที่ ๔_อาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา
นักเรียนโรงเรียนโทโมเอทุกคนเอาอาหารกล่องไปโรงเรียน ครูใหญ่โคบายาชิ โซซาขุ บอกพ่อแม่ว่า “ขอให้ทำอาหารที่ง่ายๆ ไม่ต้องลำบาก อย่าฟุ่มเฟือย” และ ให้มี “อาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา”
อาหารจากภูเขา หมายถึง อาหารประเภทผัก และ เนื้อสัตว์
อาหารจากทะเล คือ ปลา และของแห้งต่างๆ เช่น กุ้ง หอย และปลาตัวเล็กๆ ต้มกับซีอิ้วและน้ำตาลเคี่ยวจนแห้ง เก็บไว้กินได้นานๆ
ทุกเที่ยงครูใหญ่เดินดูกล่องอาหารเด็กๆ โดยมีภรรยาครูใหญ่ผูกเอี๊ยม หิ้วหม้ออาหารเดินตาม เมื่อครูใหญ่ไปถึงกล่องข้าวใครแล้วร้องว่า “ภูเขา” ภรรยาครูใหญ่ก็จะตักอาหารจาก “ภูเขา” เติมให้เด็กคนนั้น เมื่อครูใหญ่ร้อง “ทะเล” ก็จะตักอาหารจากทะเลเพิ่มให้ ทุกคนได้กินอาหารครบ
ครูใหญ่ชี้ไปที่ “เดมบุ” ในกล่องอาหารโต๊ะโตะจังถามว่า “นี่ทะเลหรือภูเขา” โต๊ะโตะจังคิดว่า “ภูเขา” แต่ไม่แน่ใจจึงตอบว่า “ไม่ทราบค่ะ”
ครูใหญ่ถามเด็กอื่นๆ บางคนตอบว่า “ภูเขา” บางคนตอบ “ทะเล”
เมื่อเสียงตอบเงียบลง ครูใหญ่เฉลยว่า “เดมบุ เป็นทะเล”
“เพราะอะไรครับ” เด็กชายคนหนึ่งถาม
ครูใหญ่เดินออกไปยืนกลางห้อง อธิบายว่า
“เพราะว่าเดมบุทำจากปลา นำเนื้อปลามายีเป็นฝอยๆ แล้วผัดเค็มๆ หวานๆ”
เด็กๆ พากันมาชะโงกดูเดมบุในกล่องอาหารของโต๊ะโตะจัง ก่อนที่จะกลับไปกินอาหารกลางวันอย่างมีความสุข
......................
บันทึกเพิ่มเติม (ของฉัน)
คุณครูโคบายาชิ โซซาขุ “ครูใหญ่ที่แสนวิเศษ” มีวิธีทำให้อาหารกลางวันเป็น อาหารที่แสนวิเศษ และได้เรียนรู้ไปด้วยอย่างสนุกสนาน
การเรียนรู้เกิดได้ทุกที่ที่มีครู และมีเด็กๆ .
อาทิตย์ที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๕๗
เขียนที่เชียงใหม่ ร้อนอ้าวลดลงแล้วหลังฝนตก
อ้างอิง: คุโรยานางิ เท็ตสึโกะ. โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง. แปลโดย ผุสดี นาวาวิจิตร. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์กะรัต , ๒๕๒๗. หน้า ๒๘-๒๙ ตอน “อาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา”
ความเห็น (3)
การเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด จนหมดลมหายใจค่ะ...
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ นงนาท สนธิสุวรรณ
"เดมบุ" วันนี้ได้อาหารจากปักษ์ใต้มา ๑ อย่างค่ะ คือ ปลากระเบนผัดหวาน น่าจะเหมือน "เดมบุ" ของญี่ปุ่นได้ค่ะ