เคยเหงาบ้างไหม เคยรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว รู้สึกเหมือนตัวเองล่องลอยไปเรื่อย ๆ เหมือนไร้ตัวตน กลางฝูงคนมากมาย เดินผ่านไปมา เสียงทักทาย เสียงตะโกนโหวกเหวก เสียงหัวเราะที่ลอยผ่านมาไม่ได้ทำให้รู้สึกอยากพูดคุย หรือรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้ เหงา เราเหงาเหรอ หรือเรารู้สึกไปเอง ไม่ซิ บางครั้งเราก็อยากจะโดดเดี่ยวบ้าง บางครั้งเราก็อยากจะอยู่คนเดียวบ้าง ไม่อยากพูดคุย ไม่อยากทักทายใครบ้าง เราผิดปกติเหรอ ไม่นะ เชื่อว่าก็คงมีคนที่เป็นแบบเรา......
กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น เอสเปรสโซ ทรีอินวัน ที่ชงหอมกรุ่น ๆ วางอยู่ตรงหน้า ดื่มด่ำกับรสชาตของกาแฟถ้วยโปรดกับหนังสือเล่มเล็ก ๆ เบื่อที่จะทักทายใคร ๆ ไม่ใช่รังเกียจหรือไม่อยากเข้าสังคม เพียงแต่อยากมีพื้นที่ส่วนตัวเท่านั้น บ่อยครั้งก็เหนื่อยหน่าย เบื่อหน่าย และอ่อนร้า และก็บ่อยครั้งเหมือนกันที่รู้สึกได้ถึงความรักความเอื้ออาทร
ในที่ทำงานของเรา ห้องเล็ก ๆ ขนาดไม่ใหญ่มากแต่จุคนนับรวมเกือบสามสิบคน โต๊ะทำงานเบียดเสียด ทางเดินไม่ต้องพูดถึงยิ่งไม่นับรวมถึงเอกสารที่วางระเกะระกะไปทั่ว อย่าว่าแต่ 5 ส.เลย ส.แรกก็ไม่ผ่านแล้ว
แล้วที่ไหนละพื้นที่ส่วนตัว ก็สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ แคบ ๆ อาณาจักรเล็ก ๆ พื้นที่โต๊ะทำงานไงละ ถึงจะเล็ก ๆ แต่ก็มีพื้นที่ในการทำงาน กินกาแฟ กินขนม กินข้าว ฟังเพลงได้นิดหน่อย ก็พอจะผ่อนคลายไปได้ พวกเราคุ้นเคยกับการรับรู้สิ่งต่าง ๆที่เรียกว่า การเรียนรู้ การปฏิบัติหน้าที่เป็นประจำที่เรียกว่า ภารกิจการปฏิบัติงาน ถึงแม้จะสุขบ้าง ทุกบ้าง หัวเราะบ้าง ตื่นเต้น เสียใจหรือร้องไห้ทุกเรื่องราวก็เกิดขึ้นอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวเล็ก ๆ แห่งนี้
ห้าวันในหนึ่งสัปดาห์ วันละแปดชั่วโมง กับการเผชิญกับเรื่องราวต่าง ๆที่เรียกว่า การทำงาน ความผูกพันของคนนอกพื้นที่สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ แต่นั่นแหละ ในเมื่อเราไม่สามารถเลือกได้ เราไม่สามารถกำหนดได้ โชคชะตาเป็นคนกำหนดให้เราเป็นมนุษย์เงินเดือน เราก็คงต้องยอมรับและน้อมรับสิ่งต่าง ๆ ไปตามยถาของเรา
กาแฟแก้วเล็ก หอมกรุ่นใกล้หมดแก้วละ บรรยากาศส่วนตัวเริ่มไม่เป็นส่วนตัวละ เสียงน้อง ๆ เรียกหาเอกสาร เรียกกันยกใหญ่ เฮ้อ อะไรกันนักน้อ หนีมากินกาแฟสักแก้ว ยังจะคิดถึงอะไรกันหนักหนา
ไว้คราวหน้า แอบหลบมากินกาแฟแล้วจะโม้ใหัฟังใหม่นะคะ อิอิ
อยู่ที่ "หัวใจอันพองโต" ล้วน ๆ ครับ คุณครู ;)...
ตามมาเชียร์การทำงาน
หายไปนานเลยครับ
ผ่านความเครียดหลายครั้งเลยค่ะ ตลอดระยะเวลารายทางไม่ได้ขีดเขียน บอกเล่าอะไรเลย ลองขีดลองเขียนดูบางทีอาจทำให้เราได้ผ่อนคลายค่ะ จะพยายามเขียนบ่อย ๆ ค่ะเพราะเขียนแล้วรู้สึกมีความสุขเพิ่มขุึ้นจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณขจิต ฝอยทอง ขอบคุณWasawat Deemarn ด้วยนะคะ
แสดงว่า มีความสำคัญนะคะ มาคนมาตาม จนลดเวลาส่วนตัวลงไปนะคะ เขียนมาบ่อยๆๆนะคะ
ขอบคุณDr. Ple มากค่ะ แต่การขอพื้นที่ส่วนตัวช่วงปลายงบฯเนี่ย มันช่างไม่ค่อยมีให้เลยละคะ 555555
สวัสดีค่ะ คุณ เพ็ญศรี(นก) มาเยี่ยมพื้นที่ส่วนตัวค่ะ ที่ไม่ค่อยเป็นส่วนตัวค่ะ
ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยียนค่ะ
ชอบสไตล์การเขียนมากครับ
ขอบคุณ"พี่หนาน" ด้วยค่ะ สไตล์การเขียนแบบนี้นกถนัดเป็นพิเศษเลยค่ะ แล้วจะเขียนให้อ่านบ่อย ๆ นะคะ