โพ้นขอบฟ้าแสนไกลไม่เคยท้อ
โผบินต่อไปไหนนกน้อยจ๋า
ลืมแล้วหรือบ้านเก่าเจ้าจากลา
สู่เวิ้งฟ้าล้าอ่อนสะท้อนทรวง
บินไม่ถึงจุดหมายปลายทางฝัน
ผ่านคืนวันเจ็บช้ำน้ำตาร่วง
ซ่อนหนาวเหน็บกล้ำกลืนชื่นสิ่งลวง
ทิ้งคนห่วงรอรับเจ้ากลับรัง
ทอดถอนใจเหนื่่อยนักเกินพักหยุด
เร่งรีบรุดร่อนบินมิสิ้นหวัง
ตะวันรอนอ่อนแสงแฝงพลัง
สองปีกยังหาญกล้าอย่างท้าทาย
ผ่านขุนเขายาวไกลเกินสุดกู่
เริ่มเรียนรู้ความจริงยิ่งใจหาย
จากอกอุ่นไขว่คว้าล้าเดียวดาย
วาดลวดลายนักสูู้ผู้เปลี่ยวใจ
ธรรมทิพย์
๑๒ กรกฎาคม ๒๕๔๒
แต่งได้ไพเราะดีค่ะ มองเห็นภาพค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ ดร.เปิ้ลที่มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ ธรรมทิพย์ มากลอนไพเราะค่ะ เก่งมากๆค่ะ
แต่งได้ไพเราะมากเลยครับ
ขอบคุณครับ