วันนี้ดิฉันมีการสอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยวันนี้ดิฉันได้สอนเรื่อง งานเกษตร ต่อเนื่องจากจากสัปดาห์ที่แล้ว โดยเรียนเรื่องการดูแลแปลงปลูกผัก เมื่อเรียนเรื่อง แปลงปลูกผักแล้วเวลาก็เหลือเยอะอยู่พอสมควร ดิฉันเลยให้เด็กนักเรียชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ข้อสอบการงานอาชีพดู แล้วมีเด็ส่วนหนึ่งที่ทำไม่ได้
ครู : ให้นักเรียนเขียนโจทย์แล้วก็เขียนคำตอบลลงไปในกระดาษ
นักเรียน : ค่ะ/ครับ
นักเรียนชื่อฟิลม์ : ครูครับผมทำไม่เป็น
ครู : ฟิลม์ทำไม่เป็นใช่ไหม มาหาครูนิครูจะอธิบายให้ฟัง พออธิบาย เสร็จ ฟิลม์ ก็กลับไปนั่งที่
เมื่อกลับไปนั่งที่แล้ว ฟิลม์ ก็ยังไม่ทำ แถมยังชวนเพื่อนคุยอีก
ครู : ฟิลม์ทำงานสิครับ อย่ากวนเพื่อน นะครับ เดี๋ยวเพื่อน ทำงานไม่เสร็จ
เมื่อดิฉันเตือนแล้วก็ยังไม่ทำอีกชวนเพื่อนคุย แล้วก็เสียงดังขึ้นเร่ือย ๆ ดิฉันต้องเตือนถึงสามครั้ง แต่มาครั้งที่ 4 ตอนนี้อารมณ์คุณครูอารามไม่เย็นแล้ว
ครู : ฟิลม์มาหาครูสิ ทำไมไม่ทำงาน
ฟิลม์ : ครูครับ ผมทำไม่เป็นน
ดิฉันอธิบายไปประมาณ 3 รอบก็ยังพูดคำเดิมพูดอย่างเดียวว่าทำไม่เป็น แถมยังพูดมาก ทีนี้แหละดิฉันเลยทำการลงโทษ เด็กชาย
ฟิลม์ โดยการให้ยืนกระต่ายขาเดียว และคาบดินสอ กางแขน โดยถ้ายังพูดมากอยู่ เอาขาลงมาจะทำให้ทำใหม่ จนกว่าจะเงียบและเข็ดหลาบกับการลงโทษของดิฉันและตั้งใจเรียนในรายวิชาของดิฉัน
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เรายังด้อยเร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่เราจะได้มีวิชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน
ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน
จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล
ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน
เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย
เมื่อหมดชั่วโมงเด็กคนนี้ก็ยังคงต้องยืนคาบดินสอต่อไปเพราะว่าไม่เงียบละปรับพฤติกรรมขอตนเอง
ไม่มีความเห็น