กายเจ็บป่วยไข้ แต่ใจเป็นสุข

ชีวิตของการเป็นพระนักเทศน์ คือ การเดินทางไปที่ต่างๆ อันใกล้ หรือ ไกลโพ้น ดั้นด้นเพื่อไปเทศน์สอนธรรมะประยุกต์โปรดเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากทุกข์ ให้ถึงสุขที่เที่ยงแท้ แม้จะมีอุปสรรค์ต่างๆ นาๆ ด้วยความตั้งใจ มั่งคงแน่วแน่แล้ว คงไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้ แต่หารู้ไม่ พระ ก็ คน ซึ่งคนไม่ใช่เครื่องจักร หากไม่พักผ่อนหย่อนคลายให้เพียงพอ เดินทางหามรุ่งหามค่ำ ทนร้อนทนหนาว หักโหมมากเกินไป จนนำไปสู่ความเจ็บไข้ได้ป่วย อย่างที่คาดไม่ถึง

เช้าวันหนึ่ง พอตื่นขึ้นมารู้สึกว่า มีอาการเจ็บคอ เวียนศีรษะ มีน้ำมูกเล็กน้อย เกิดอาการไอ มาร่มเร้าเข้าร่างกายอย่างทรมาน มันไม่ปรานีใครจริงๆ แม้พระเณรเถรชี หากปล่อยให้หายเองคงไม่ได้ จึงรีบไปโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย เมื่อเดินเข้าไปมีพนักงานคนหนึ่งยืนต้อนรับ ด้วยรอยยิ้มแจ่มใส แล้วทักทักทายว่า “เป็นอะไรมาครับ” จึงตอบไปว่า “เป็นพระมา” คิดในใจเขาคงโกรธเราแน่เลย แต่ไม่น่าเชื่อ เขายิ้ม แล้วพูดว่า “รู้แล้วครับว่าเป็นพระ เพราะเห็นเหลืองๆ ผมทรงสกินเฮดมาแต่ไกล ” จึงตอบพนักงานคนนั้นไปว่า “ทรงนี้ไม่ธรรมดานะ เพราะเป็น ทรง-พระ-เจริญ ทรงนี้เป็นพระเจริญรุ่งเรืองแน่นอน” ในการทักทายของพนักงานต้อนรับ แม้เวลาไม่กี่วินาที ทำให้เราและเขายิ้มได้ เพียงคำพูดไม่กี่คำทำให้ลืมความเจ็บป่วยไปชั่วครู่

จากนั้นก็เข้าไปยื่นเอกสารประจำตัว เข้าตรวจร่างกายตามลำดับ รู้สึกได้รับการเข้าตรวจรวดเร็วมาก จึงรู้สึกแปลกใจ ระหว่างกำลังตรวจด้วยเครื่องมือแพทย์อันทันสมัยอยู่นั้น ได้เห็นป้ายเขียนติดว่า “ขออนุญาต พระสงฆ์ สามเณร แม่ชี ตรวจก่อน” จึงอนุโมทนาในใจเบาๆ สาธุ! เพราะเขาเล็งเห็นความสำคัญของเพศบรรพชิต สมแล้วที่เป็นเมืองพุทธ จากนั้นนั่งรอสักสองสามนาทีก็มีพยาบาล เรียกเข้าพบคุณหมอ ซึ่งนั่งรออยู่อีกห้อง จึงเข้าไปให้คุณหมดตรวจ คุณหมอยิ้มให้แล้วถามว่า “เป็นอะไรมาครับท่าน” คิดในใจว่า “เป็นพระมา” กลัวคุณหมอไม่เล่นด้วย จับฉีดยาเดี๋ยวจะยุ่งไปใหญ่ จึงตอบไปว่า “เสียงไม่ดี เพราะ เจ็บขา” หมอถามต่อว่า “อ่าว เสียงไม่ดี มันไปเกี่ยวอะไรกับขา” จึงเฉลยไปว่า “เจ็บขา คือ ขากรรไกร ” คุณหมอยิ้ม แล้วตอบไปว่า “งั้นตัดขากรรไกรทิ้ง มันจะได้ไม่เจ็บอีก” คุณหมอตอบ ทำเอาเราไปไม่เป็นเลย ดังคำที่ว่า “เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนืออาตมายังมีคุณหมอ” หลังจากตรวจโดยละเอียดแล้ว จึงพบว่า ต่อมทอมซิลอักเสบ คอแดงเป็นหนอง คุณหมอ ให้คำแนะนำว่า “ทานน้ำอุ่น ทานยาฆ่าเชื่อ นอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล สักสองสามคืน เดี๋ยวก็หาย”

เมื่อเข้ามาห้องนอนพิเศษของโรงพยาบาลแล้ว จึงรีบนอนพักผ่อน รู้สึกว่าบริเวณศีรษะ มันปวดไปหมด กลืนน้ำลายก็เจ็บคอ มีอาการไอเล็กน้อยถึงปานกลาง ร่างกายนี้ไม่มันเที่ยงแท้แน่นอน อย่ายึดติด ให้คิดว่าเป็นเรื่องของคุณหมอ คุณพยาบาล เป็นผู้ดูแลไป สำหรับจิตใจนั้น ต้องดูแลเอง โดยการนอนสมาธิ จึงกำหนดรู้ ตามดูลมหายใจ เมื่อเกิดอาการเจ็บปวดบริเวณใด กำหนดว่า มันเป็นทุกขเวทนา เมื่อมันเกิด เดี๋ยวมันก็ดับเป็นธรรมดา เมื่อปฏิบัติธรรมอย่างนี้ได้ จึงสว่างกระจ่างใสได้ก่อเกิดสุข ทุกครั้งเมื่อยังมีลมหายใจ

เช้าวันที่สดใส แม้ร่างกายเกิดความป่วยไข้ แต่หัวใจสดชื่นรื่นเย็นเป็นสุข ทุกครั้งที่ตื่นให้ มองโลกในแง่ดี เมื่อมีวิกฤต ก็คิดว่าเป็นโอกาส การป่วยในครั้งนี้ลองมองดูดีๆ ให้เปลี่ยนจากโรค มาเป็นโชค ซึ่งทำให้เข้าใจถึง ทุกข์ระทมจากการเจ็บป่วย ช่วยให้ได้รู้ถึงซึ่งคุณค่าของการมีสุขภาพดี ทำให้ได้อยู่กับตนเองเพื่อเรียนวิชา จิตภาวนา คือ ฝึกใจให้สงบ พบการเรียนรู้ที่จะนั่งอยู่นิ่งๆ ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์

ในการป่วยครั้งนี้ได้ใช้เวลาอันน้อยนิด อุทิศให้กับการ ฝึกเจริญสมาธิ ตามดูตามรู้ลมหายใจ ถอดเทป “ฝึกใจให้ตื่นรู้” ของท่าน ว.วชิรเมธี อ่านหนังสือ “ริชาร์ด แบรนสัน” ผู้ที่ประสบผลสำเร็จในชีวิต ด้วยการคิดในแง่บวก มีความสุขสนุกกับทุกงานที่ทำ แม้ชายผู้นี้จะมีปัญหาด้านการอ่าน แต่ก็สามารถก้าวเข้าสู่การสร้างบริษัทกว่า ๔๐๐ แห่งทั่วโลก และได้เขียนบทความธรรม นำชีวิต “กายเจ็บป่วยไข้ แต่ใจเป็นสุข” จนสำเร็จได้ในที่สุด

เครื่องมือการแพทย์ที่ทันสมัยรักษาได้เพียงแค่ร่างกาย
รักษาจิตใจให้สบายผ่อนคลายด้วยการเจริญสมาธิ

มีสติรู้เท่าทันกายนั้นป่วยไข้แต่ใจเป็นสุข

            โดย

---/// ร.รตนเมธี ///---

[พ.แจ่มจำรัส]

สาธุ พระคุณเจ้า

[ยายธี]

วันหน้าวันหลัง...ฟ้าทะลายโจร...มีปลูกไว้ตามกุฏิ..ช่วยได้ทันท่วงที..ห้าใบเจ็ดใบ..ตำๆๆผสมน้ำ..กลั้วคอ..ฆ่าเชื้อได้..ดี...เจ้าค่ะ...(บางทีไม่ต้องถึงหมอ..เจ้าค่ะ)...พอรู้สึกขื่นๆคอก็..ทำได้..ส่วนใหญ่..จะหายไปอาการนี้..ไม่ต้องรอหมอกับยาปฏิชีวนะ..สาธุ..