ภาพแรก


               ภาพเก่า

    ดวงดอกเหลืองคราบเก่าคล้ายดอกไม้

    ประดับไว้บนผมแม่ของภาพนี้

    เล่าความรักกว่าสิ่งใดที่แม่มี

    ลูกคนนี้ขอก้มกราบเทิดพระคุณ.

            

..................   

   

    ภาพถ่ายของผู้เขียนที่ได้ถ่ายรูปครั้งแรกในชีวิต และคนที่ผู้เขียนถ่ายด้วยก็คือพ่อกับแม่ ผู้เขียนนั่งอยู่ตรงกลาง เสียดายที่พ่อได้ตัดภาพตัวเองทิ้งไป ด้วยว่าภาพตัวเองดูไม่ดี และหลังจากนั้นไม่นานพ่อก็เสียชีวิต บางคนก็บอกว่านั่นเป็นลางก่อนที่พ่อจะจากไปไม่มีวันกลับ

    เหลือไว้แต่ภาพผู้เขียนกับแม่ ตอนนั้นน่าจะอายุ 6 ขวบ ครอบครัวได้ย้ายจากหมู่บ้านน้อยปากง่าม หมู่บ้านเล็กๆอยู่ใกล้ๆภูเขา รายรอบไปด้วยทุ่งนา อันเขียวขจี ด้วยเหตุผลที่แม่บอกว่า ...ลูกชายคนเล็กจะลำบากเดินทางไปโรงเรียน....ซึ่งอยุ่ห่างจากหมู่บ้านเก่าประมาณ 3 กิโลเมตร

    พี่สาวทั้ง 5 ของผู้เขียนต่างได้อานิสงค์นี้ไปด้วยหลังจากทุกคนต้องเดินทางไปโรงเรียนด้วยระยะทางดังกล่าวมาหลายปี 

    ทันทีที่ได้ภาพนี้...

    ผู้เขียนนิ่งมองภาพของเด็กน้อยคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่กับแม่ผู้ให้กำเนิดลูกๆถึง 6 คน เด้กน้อยคนนี้คือลูกชายคนเดียวและเป็นคนสุดท้องด้วย ความรักความห่วงใยทั้งมวลต่างหลั่งใหลมารวมอยู่กับคนเดียวมากกว่าพี่ๆ

    การได้ย้ายบ้านมาอยู่บ้านใหญ่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งในความรักความห่วงใยที่แม่มีต่อลูกชายคนเล็ก จำได้ว่าของกินดีๆ ผลไม้ หรือขนมแปลกใหม่อร่อยๆ เด็กน้อยคนนี้จะได้กินมากกว่าพี่ๆ แม่จะประกาศิตบอกทุกคนให้หยุดกิน ที่เหลือเป็นของเขาเพียงผู้เดียว

    และการได้ถ่ายภาพคู่พ่อกับแม่ก็มีเพียงเด็กคนนี้เพียงคนเดียว จะด้วยเหตุผลอะไรไม่ทราบแต่ลูกชายคนเล็กก็ได้อภิสิทธิ์นั้นเพียงผู้เดียว

    ทันทีที่ได้ภาพนี้...

    เรื่องราวในอดีตต่างย้อนภาพออกมาให้หวนกลับไปอยู่ในเหตุการณ์เหล่านั้นอีกครั้ง 

    ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวต่างๆของแม่และครอบครัว และภาพอื่นๆรายรอบ จะซ่อนอยุ่มากมายจนไม่อาจนำมาขีดเขียนได้

    เช่นเดียวกับความรักของแม่ที่มีต่อลูกชายคนเดียว ลูกชายคนเล็ก คนนี้...

    แม่จากไปนานมากแล้ว แม่คงอยู่บนสรวงสวรรค์ที่ใดที่หนึ่งเป็นแน่

    รักแม่ จนมิอาจจะเขียนอะไรได้มากกว่านี้อีก....

................

10 สิงหาคม 2557

    

หมายเลขบันทึก: 574190เขียนเมื่อ 10 สิงหาคม 2014 08:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม 2014 08:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

"..รักแม่ จนมิอาจจะเขียนอะไรได้มากกว่านี้อีก...." เป็นประโยคที่ทำให้เห็นว่า ความรักของแม่ ไม่มีที่สิ้นสุดครับ

มองภาพแม่แล้วมีพลังครับครับคุณ พ แจ่มจำรัส

สู้ๆครับ

อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าพลังรักของคุณแม่ทำให้คุณพิชัยเข้มแข็งได้อย่างทุกวันนี้นะคะ

ความรักที่มีให้แม่  และแม่มีให้ลูก  ไม่มีคำพูด คำกล่าวใด ๆ มาบอก  มาเล่าได้แม้สักเศษเสี้ยวจ้ะ

ถ้อยคำรักที่คุณ พ เขียนถึงแม่

ทุกคำน่าจดจำมาก ครับ

ซาบซื้งไปด้วย จริง ๆ นะครับคุณ พ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท