ความรักของแม่
ใครเล่าเฝ้ารักถนอมลูก
พันผูกปลูกฝังคำสั่งสอน
ด้วยแรงแห่งรักมักอาวรณ์
ปวดร้าวหนาวร้อนอ่อนอารมณ์
ใครเล่าหวังดีมิมีเปลี่ยน
เกินเขียนคำเพราะให้เหมาะสม
ยามเพื่อนเชือนแชแม่ชื่นชม
ระทมแม่พร้อมจะยอมรับ
แม่มีใจรักหนักอันแน่น
เหนือแดนแผ่นใดไม่เคยดับ
เกินนำคำน้าวเอามานับ
กว่าจับทุกถ้อยมาร้อยเรียง
อุ้มท้องรองรักลูกพักร่าง
ชีพวางเอาไว้ใต้ความเสี่ยง
ลูกรอดปลอดภัยใจพอเพียง
หล่อเลี้ยงเติบใหญ่ตามวัยวัน
ป้อนข้าวป้อนน้ำทุกคำเคี้ยว
กลมเกลียวเคียงใกล้แม้ในฝัน
ทุกข์เศร้าเท่าใดหายพลัน
เจ็บปวดจาบัลย์นั้นคลายคืน
เติบโตเท่าใดไม่คลายห่วง
ใจแม่แดดวงมิเป็นอื่น
ตราบแม่แก่เฒ่ารักยาวยืน
หลับตื่นห่วงหากว่าวันตาย
ความเห็น (6)
ไพเราะ ...ใหข้อคิด เตือนใจ ดีมากๆๆ นะคะท่านอจ.
ขอบคุณค่ะ
ซาบซึ้งมากครับ
บทกลอนไพเราะมาก และให้คติเตือนใจ
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์
บันทึกซึ้งสุดค่ะ
คิดถึงจังคุณแม่ของดิฉัน
คิดถึงจังคุณแม่ของโลกนี้
ขอบคุณบทกลอนอันแสนไพเราะลึกซึ้งตรึงจิตมากมายจริง ๆ ครับผม
