จิตวิทยา..กับชีวิต : ตอนที่ 1.วิเคราะห์ตนเอง...


แต่ฉันก็ดีใจที่เมื่อสัปดาห์ก่อนขณะฉันพาสามีและลูกๆไปบ้านคุณตา.....เราคุยกันบนโต๊ะอาหาร....พ่อฉันพูดว่า “เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยว่าใครๆแล้ว...เพราะมีคนสอนว่าให้มองคนในด้านดีเข้าไว้ เหรียญยังมีสองด้านเลย.”

        มันก็น่าแปลกใจ......ตอนฉันเป็นเด็กมัธยมต้น  บ้านของฉันมีพี่เลี้ยง(สมัยก่อนเรียก "คนใช้")...ขณะฉันทำการบ้านเขาเข้ามาปรึกษาปัญหา...ฉันจำไม่ได้ว่าเกี่ยวกับเรื่องอะไร...รู้แต่ว่าเขาชมฉันทั้งๆที่ฉันเป็นเด็ก  บอกว่าฉันเก่งจัง...สามารถพูดคุยกับเขาและปลอบใจเขาจนเขาสบายใจ....ฉันแอบภูมิใจตัวเองอยู่เงียบๆ……

         และนี่ก็อีกเช่นกัน...ฉันเรียนจิตวิทยา(ขณะเรียนพยาบาล)ได้เกรด A…ขณะที่วิชาการพยาบาลอื่นๆฉันทำคะแนนได้ไม่ดีเลย....

          ฉันชอบเพ้อฝันและมองอะไรสองมุม(หรือมากกว่านั้น)...หลายคนเบื่อที่จะคุยกับฉัน...เพราะฉันไม่ค่อยคิดอะไรเหมือนชาวบ้าน...ชอบเป็นฝ่ายค้าน....ฉันไม่ชอบถูกตำหนิ...ถ้าผิดพลาดฉันจะรู้ด้วยตัวของฉันเอง...ฉันไม่ชอบเล่นกีฬาเพราะฉันกลัวแพ้....ฉันจึงชอบทำงานคนเดียว...ออกความคิด(เจ้าความคิด)ให้น้องๆแล้วให้น้องเอาไปดำเนินการต่อ.....ชอบขึ้นต้นให้...ไกด์เล็กน้อย...แล้วที่เหลือคุณเอาไปทำกันเอง (สมัยนี้อาจบอกว่า เทคนิค Coaching..ดูออกจะเท่...ที่แท้ฉันชอบคิดไม่ชอบทำกลัว...เสียเวลาคิด) 

         ฉันไม่ชอบดุใคร....พ่อของฉันเจ้าระเบียบ(พ่อทำงานเกี่ยวกับการเงิน...ไม่ใช่ความผิดของพ่อฉันที่ต้องเจ้าระเบียบ..งานมันพาไป)....แต่ฉันเบื่อความมีระเบียบเพราะมันเครียด...ปวดหัว....บ้านฉันรกมาก(ฉันปล่อยเองแหละ)จนบางครั้งพ่อฉันไม่กล้าเข้ามานั่งในบ้านได้แต่นั่งเล่นใต้ต้นไม้....ฉันชอบปลูกต้นไม้แล้วปล่อยให้กิ่งระเกะระกะ..มันดูเป็นอิสระดี....ฉันจะสงสารมันถ้ามันถูกตกแต่งกิ่ง.....ฉันชอบหัวเราะและชอบแหย่ให้คนอื่นๆหัวเราะ....ฉันชอบทำอะไรที่ไม่ควรทำให้ลูกๆหัวเราะเช่นเรอเสียงดังๆในรถ(แกล้งลูกๆ).......มีความสุขดี.....ถ้ามีโอกาสสำคัญญาติมารวมกันเยอะๆ....ทั้งครอบครัวใหญ่มีเรื่องคุยกัน....ได้ฮากันสนุก....

             ฉันเป็นคนทำงานจริงจัง(เหมือนพ่อ)...บางครั้งหงุดหงิดง่ายถ้าทำงานไม่ได้ดังใจ(เหมือนแม่)......อย่าให้ฉันได้โกรธใครนะเพราะฉันจะรีบเอาเรื่องของเขาออกไปจากชีวิตฉันโดยเร็วเลย(ฉันไม่อยากเสียเวลากับเรื่องที่ทำให้เครียด)

              แต่ฉันก็ดีใจที่เมื่อสัปดาห์ก่อนขณะฉันพาสามีและลูกๆไปบ้านคุณตา.....เราคุยกันบนโต๊ะอาหาร....พ่อฉันพูดว่า เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยว่าใครๆแล้ว...เพราะมีคนสอนว่าให้มองคนในด้านดีเข้าไว้   เหรียญยังมีสองด้านเลย.

           ฉันบอกพ่อเองแหละ...

ฉันดีใจที่พ่อฉันบ่นน้อยลง  ทะเลาะกับคุณยายในเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นว่าคุณยายชอบซื้อกล้วยไม้แพงๆมาเลี้ยง...กินก็ไม่ได้....ลดลง ... มันทำให้ฉันรู้สึกว่าพ่อมีความสุข...ไม่โกรธง่าย....

                    ..............ฉันเป็นคนประเภทไหนกัน..............
หมายเลขบันทึก: 57249เขียนเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2006 13:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 16:37 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
อยากตอบเหมือนคุณสไบนางครับ แต่ถ้าสงวนลิขสิทธิ์ ก็ตอบว่า เป็นคนปกติก็แล้วกันครับ
  • ขอบคุณ..คุณไมโตที่ตามมาให้กำลังใจย้อนหลัง...ตั้งแต่"กฤษณา"ตั้งไข่...
  • ขอบคุณจริงๆๆๆๆค่ะ

คุณ สไบนาง ค่ะ

ขอบคุณเช่นกันค่ะที่เป็นผู้ให้กำลังใจมาตั้งแต่ต้น.."กฤษณา"ลืมขอบคุณได้ไงเนี่ย...แย่จัง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท