เมล็ดมะค่า...คุณค่าของความคิดถึง...
ผมเกิดมาและเติบโตขึ้นพร้อมๆ กับสถานที่โบราณแห่งนี้
ไม่ถึงขนาดว่า...มีความรู้สึกคุ้ยเคย หรือชาติก่อนเคยเกิดและเติบโตกับละแวกเมืองโบราณนี้
แต่เป็นเพราะวันหยุดเรียนวันใด จำได้ว่า...ต้องถูกเตี่ยพานั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์
มาขายกรอบรูปให้กับผู้มาทำบุญ และมาท่องเที่ยว ซึ่งผู้คนในขณะนั้นมีจำนวนมากมายมาก
ซึ่งในกรอบรูปนั้น มีภาพหลวงปู่สีทัศน์ ภาพพระธาตุหนองสามหมื่น ภาพพระนอน และภาพศาลาพันห้อง ฯลฯ
รวมๆ แล้วเป็นภาพที่แสดงถึงสิ่งที่บ่งบอกภายในพระธาตุหนองสามหมื่น อ.ภูเขียว จ.ชัยภูมิ
เสียดายเหลือเกินที่ผมเหลือภาพถ่ายฝีมือของเตี่ยไม่เพียงกี่ชิ้น
ตอนนั้น ยังเป็นเด็กมาก ขายได้ไม่นาน เริ่มเบื่อ เตี่ยก็คงจะรู้คงปล่อยๆ ไป
เตี่ยคงนำผมมาเพื่อแบ่งเบาภาระแม่ และอยากเลี้ยงผมเท่านั้น
ผมก็ออกเดินเล่นบริเวณรอบๆ วัด ไปดูปลาบ้าง ไปดูแมลงต่างๆ ไปดูนก ไปเก็บฝาเครื่องดื่มไปตามเรื่องเรื่อยเปือย
และในสมัยนั้น พระและเณรมากมาย มีการปลูกต้นไม้มากมายในบริเวณวัด
ซึ่งถ้าเดินสามวันคงไม่ทั่วถึงแน่...
เมล็ดที่ผมชอบเก็บไปให้พระและเณรปลูก คือ เมล็ดมะค่า
เพราะรูปร่างสวย และแปลกตา สร้างความประทับใจให้ผมเสมอๆ เมื่อสัมผัส และเก็บด้วยตนเอง
ซึ่งถ้าเก็บได้ทั้งฝัก...นำมาเขย่าข้างหูเหมือนเสียงดนตรี...และเมื่อแกะออกจากฝักเมล็ดมะค่าเรียงรายยิ่งสวยมาก
(ผมสะกดคำถูกไหมหนอ...ผมจำครูตอนแว่วๆ ตอนประถมฯ ว่า
"เม็ด" จะไม่มีชีวิต เช่น เม็ดทราย เม็ดกรวด
"เมล็ด" จะมีชีวิต เช่น เมล็ดพันธุ์พืช )
การเดินทางครั้งล่าสุดที่เดินทางมาสักการะพระธาตุฯ
ทุกคนต่างประทับใจกับทุกที่ที่ผมพาไป...และประทับใจ "เมล็ดมะค่า"
ทำให้หวลคิดถึง "อาจารย์" ท่านหนึ่งที่ผมพามาที่นี้ก่อนการเดินทางครั้งล่าสุด ราวครึ่งปีจะได้
อาจารย์บอกว่า อีกหนึ่งสัปดาห์จะออกเดินทางไปประเทศอังกฤษ เพื่อไปเรียนต่อปริญญาเอก สีหรือห้าจะได้กลับเมืองไทย
อาจารย์ประทับใจต้นมะค่า ต้นเต็ง ต้นรัง ที่มีต้น และเมล็ดตกพื้นเรียงรายมาก
จนต้องไปขอหลวงปู่เพื่อนำไปเพาะพันธุ์ต่อ....
รอยยิ้ม สีหน้า และแววตา ที่ชื่มชนและตื่นเต้นกับเมล็ดมะค่า ทำให้ผมทราบถึงความรักต้นไม้อย่างลึกซึ้ง
อาจารย์สัญญาว่า...จะกลับมาที่นี้อีกครั้ง
อยากชวนผมเขียนโคงการขอทุนให้เด็กๆ ให้เรียนรู้พื้นที่ ธรรมชาติ และเมล็ดพันธุ์ที่นี้
และให้ทุกคนแบ่งปันเพาะปลูกแผ่กระจายเมล็ดพันธุ์ให้เป็นพืนที่สีเขียวมากที่สุด
ผมอวยพรให้อาจารย์สำเร็จปริญญาเอก...และได้กลับมาสอนลูกศิษย์
ผมคิดว่า "อาจารย์" ต้องเป็น "ครู" ที่ดี เพราะผมสังเกตจากการความลึกซึ้งกับมุมมองเมล็ดพันธุ์พืช
ชีวิต ทำให้ผมเกิดการเรียนรู้...ว่าอะไรมีการเปลี่ยนแปลง
ทั้งที่เราคิดว่า เราไม่เปลี่ยนแปลง แต่จริงๆ แล้วทุกคนล้วนมีการเปลี่ยนแปลง
ผมไม่ลืมคำสัญญาของอาจารย์...แต่ไม่ได้ฟูมฟายเสียดายมากนักถ้าคำสัญญาไม่ได้เป็นตามคำสัญญา
แต่จะนึกถึงเสมอว่า...ถ้าอาจารย์ได้เจอเมล็ดมะค่า...ที่แห่งใดในมุมใดมุมหนึ่งของโลก
ขอให้อาจารย์รับรู้ว่า....ครั้งหนึ่งอาจารย์เคยมาเยือนที่นี้
และระลึกถึงเสมอๆ มา และขอให้อาจารย์ ได้เป็น
ครูที่ดี...
เกษตรกรที่มีความรักในสิ่งที่ทำด้วยความรักในชีวิต...
ความเห็น (6)
ขอบคุณค่ะน้องทิมดาบ
ใช่เพียงแค่มะค่าแต่แทรกเรื่องราว คุณค่าในใจ กับคนนับถือ กับเรื่องราวประทับใจ เก็บไว้ในความทรงจำ
ต้นนี้ที่มข.ค่ะ
ชอบดูเมล็ดมะค่าเหมือนกัน
โรงเรียนที่ไปทำโครงการมีหลายต้น
เคยชวนครูเพาะไว้ ต้องกลับไปดูก่อน
ขอบคุณมากๆครับ
ความทรงจำที่มีคุณค่า คิดถึงเตี่ยเช่นกัน
<p>เม็ดมะค่านี้..อยู่..ฮัมบอรกค่ะ…</p>
การได้เติบโตในชนบท มีสิ่งสวยงามให้เรียนรู้มากมาย น่าประทับใจนะคะ
ตอนเด็กๆ พี่ก็ชอบเก็บเมล็ดยางมาไว้เป็นไหๆ เอาไว้เล่นหมากเก็บ หมากขุม
สวัสดีครับ
เพียงเมล็ดมะค่ากับเต็มไปด้วยความทรงจำ, ความประทับใจและเรื่องราวๆ มากมายเลยครับ
อ่านแล้วมีความสุขร่วมด้วยคนครับ