ตื่น...รู้...สู่... เส้นทางรัก (ถอดบทเรียนชีวิต)
ตื่น...รู้...สู่...เส้นทางรัก
คือรัก...
...
รักถนอม ตัวตน (จน)เป็นผลึก
แล้งลึก กร้าวด้าน จ้านจัด
กี่ครู กี่พี่เลี้ยง ที่ทานทัด
เคี่ยวเข็น เร่งรัด พัฒนา
คืออคติ กลัวนัก รักชัง
จึ่งยัง ฝังจิต ติดหนา
รอยหม่น สะท้อนเต็ม แววตา
เธอละเลย วิญญา ขัดเกลา
หัวเอย...หัวใจ ร้องไห้
สำนึก ดีร้าย ซ่อนเศร้า
เพียรเสาะ วิถี แห่งเรา
กล่อมเกลา “ฐานราก” จาก “รัก”
จักรวาล ฟ้าดิน คงหยั่ง
คล้ายดั่ง ยินเสียง ครวญหนัก
ทยอยมอบ บทเรียน แห่งรัก
จัดเต็ม จัดหนัก ตามกาล...
รักงาน...รักบ้าน...รักหมู่...
เรียนรู้ วิถี สร้างสรรค์
ละลาย...กล่อมสำนึก ผลึกคร้าน
เจือจาน น้ำใจ ให้จริง
อุปสรรค รักชัง เผยแผ่
พิสูจน์ รักแท้ รักยิ่ง
ถอย...ท้อ “เหน็บรัก” หนักจริง
(โอ๊...)แม่หญิง อ่อนซ้อม ยอมพ่าย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
ใครคนหนึ่ง ตราตรึง ความหมาย
ตำนาน...รักแท้ ตรึงใจ
ซาบซึ้ง ยิ่งใหญ่ เกินนับ
(อะฮ้า...)สายตา กระจ่าง เล็กเล็ก
ย้อนรอย วัยเด็ก เพียรสรรพ
ตื่น...รู้ ฝึกตน เตรียมรับ
อาสา งานสรรพ รับใช้
ใครเอย...ใครคนนั้น ที่ฝัน
เรียนรู้ เคียงฉัน ใกล้ใกล้
ยินก้อง...”ก็...แม่...เธองัย
คือใคร คนที่ รักจริง”(อั้ยย่ะ)
(อืมมม..).อุ่นอุ่น ใจชื้น ยามสาย
เลยวัย...ไม่ท้อ นะ...หญิง
หลักสูตร...“ชีวิต...รักจริง”
มาปิ๊งงง...เอาวัย ปูนนี้
เก็บเอย เก็บฝัน ผ่านวัย
อาสา รับใช้ เต็มที่
คุณครู คุณหมอ ป.ตรี
หน้าที่ ประจำ ชุมชน
วันนั้น...วันที่ กำหนด
ฝันค้าง ฝันหด สับสน
ครูปกครอง...แนะแนว รักษ์คน
แม่เลือก จำทน ทัดทาน
..หลักสูตร ป.ตรี ของแม่
หมายแค่ อาสา หมู่บ้าน
ฝันค้าง ฝังฝัน เป็นตำนาน
กี่สิบ ปีผ่าน เกินคอย
แม่จ๊ะ...แม่จ๊ะ แม่จ๋า
ลูกยา เดินหน้า ไม่ถอย
อาสา คืองาน ที่คอย
ได้เลย... ปะแม่ ไปกัน
อุปสรรค“คำหมาก”คือเหตุ
แม่-ลูก หมดสิทธิ์ ร่วมฝัน
ร่ายเพลง อาสา ร่วมกัน
จึ่งเป็น...ตำนาน...”ฝันค้าง”!
หัวเอย หัวใจ เราสอง
ใฝ่ปอง ให้สอง- มือสร้าง
พึ่งตน ตามจน อย่าจาง
ศักดิ์ศรี เป็นทาง...สร้างไท
...หัวใจ ของแม่ ห้องหนึ่ง
ถูกทึ้ง โดยทุน สลาย
หลึกลี้ โบกลา แม่ไกล
อีกห้อง หัวใจ เติมตาม
“อนุบาลรัก” ผ่าน... วันคืน
ฝึกฝืน อุปสรรค ขวากหนาม
เราสอง ครองรัก ก้าวข้าม!
นิยาม...ของความ ... พ่ายแพ้!
หน่วยกิจ ชีวิต วันนี้
หลักสูตร ป.ตรี มีแน่
“อาศรมศิลป์”สถิต ณ ดวงแด
“มหา’ลัยเพื่อแผ่นดิน” โดยแท้ แม่เอย
ชีวิตนี้ จึ่งมี คำตอบ
หลักสูตร รอสอบ เฉลย
พึ่งตน ตามจน อย่าเชย
เพียรเผย วิถี พอเพียง
พึ่งตน ชุมชน ตามรอย
พ่อหลวง...มอบไว้...เป็นทาง
.........
วันเข้าพรรษา
แรม ๑ ค่ำ เดือน ๘
เสาร์ ที่ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗
หมายเหตุ :
เลื่อนการลงทะเบียนเรียนไปโอกาสหน้า
๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (10)
หายไปนานเลยครับ
เด็กน้อยน่ารักมากๆเลยครับ
เห็นอนาคตอันงดงามของบ้านเรา ขอบคุณมากค่ะ
ชื่นชมคุณตะวันดินนะครับ
..
มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงครับ
คำตอบของชีวิต..
วันนี้เราค้นพบ
ถัดไปวันหใม่ ...และอีกหลายวัน
บางทีคำตอบที่ว่านั้น
ก็เปลี่ยนผ่าน-ตกยุค
หรืองกระทั่งต้องรอกาลเวลา อีกพักใหญ่......
สุขใจที่ได้อ่าน ครับ
ทางเดินเส้นนี้มีความหมาย
ชื่นชมและเป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ 
ขจิต ฝอยทอง
หายยาวเข้าป่าค่ะ ๕๕
พาเด็กน้อยอีกบรรยากาศมาฝากค่ะ
หนูน้อยอ่านหนังสือนิทานทำมือ ฝีมือของพี่ๆค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ 
โอ๋-อโณ
เด็กน้อยแต่ละคน ช่างสังเกต ชอบช่วยไปทุกเรื่องทุกงาน น่าทึ่งจริงๆค่ะ
ภาพนี้ ช่วยคุณยายปลูกผักหวานป่า ใต้ต้นตะขบ (จากคุณน้อย น้ำพอง)ค่ะ
แบ่งตะขบให้หนึ่งต้น ไปปลูกรอเมื่อปีที่แล้ว ลงผักหวานปีนี้ ใช้ถุงห่อผ้าอ้อมเป็นรั้วน้อยๆค่ะ ๕๕
(ขอ)อนาคต...งดงาม ยั่งยืน เคียงผักหวานป่ากอใหญ่นี้เถิดด ชื่นใจจังค่ะ :))
สวัสดีค่ะ คุณ 
แสงแห่งความดี...
เพื่อนตัวน้อย อุ้มลูกจันทร์จากป่า มาเยี่ยมน้องดวงใจค่ะ ๕๕
ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์พนัส 
แผ่นดิน
ปรากฏการณ์ขยับ สถานการณ์เปลี่ยน
หมุนหัวตามแทบไม่ทันค่ะ ปรับๆๆ วางๆๆ ไปก่อนค่ะ
ขอบคุณมากหลายเด้อค่า
สวัสดีค่ะ คุณอุ้ม 
ถาวร
เส้นทางแห่งฝัน... แม้วันเลยผ่าน
ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ย้อนรอยมาปั้น...เป็นจริงวันนี้ค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ
