มองตนเองใหม่
วันอาสาฬหบูชา
การรักษาข้อวัตรในวัด ดูจะเอื้อประโยชน์
แต่สุดท้ายแค่นิดเดียว ที่เป็นอุปสรรค ก็ยังก้าวไม่ผ่าน มันก็น่าเจ็บใจอยู่
กลับไปอยู่เองจะไหวไหม นี่คือคำถามที่ย้อนกับตนเอง
ที่วัดคือ สนามซ้อมใหญ่ของจริงอยู่ข้างนอกโน่น
เป็นหมูตั้งแต่สนามซ้อม
พลาดอะไร ไม่ตั้งใจรักษาข้อปฏิบัติกับตนเองที่ผ่านมา
พลอยฉุดให้ ไม่ค่อยกล้า จะตั้งอะไร
แต่ก็ต้อง เอาใหม่ แม้จะต้องเอาใหม่ ก็ต้องไปต่อ
เพราะสิ่งที่พลาดเมื่อวานไม่ใช่เพราะเหนื่อย แค่นั่งสมาธิรอ แล้วก็งีบหลับไป
สะดุ้งตื่นเมื่องีบไป สักสองชั่วโมง ข้างในเซ็งตนเอง
นอนเลย อ้าว เป็นงั้นไปแทนที่จะดูความจริงที่ยังไม่พอ ที่มันบังคับไม่ได้
ใจมันยังอีกไกล ประเมินกับตนเอง ตราบใดที่ยังไม่ยอมรับข้อบกพร่อง ก็ต้องสู้กันอีกหลายตั้ง
ตัวอย่างมีให้เห็นเป็นอุธาหรณ์ ทุกรูปแบบ ทั้งตัวเป็นๆ ตายไปแล้ว เรื่องราวของตนเอง
และเชื้อกิเลสในใจที่มันหนักหนารอถอนรากถอนโคนอีกเพียบ
กรรมเก่าคือจะหนัก ลุกขึ้นตั้งก็เหมือนมีแรงผลักคอยดักให้ตั้งหลักไม่สำเร็จ
จะยอมมันรึ นี่ภัยภายในชัดๆ ที่ต้องงัดต้องง้าง
เอาล่ะ สู้ได้ก็สู้ สู้ไม่ได้ก็สู้
