เส้นสองเส้นลากอยู่เป็นคู่ขนาน มิมีกาลลากพบบรรจบได้
เมื่อคนต่างความคิดต่างจิตใจ ก็ย่อมไม่มีมุมมองเห็นพ้องกัน
ควรปรับใจให้กว้างตรงกลางไว้ ยอมโอนอ่อนผ่อนได้โดยสร้างสรรค์
รับฟังความของเขารวมเข้าพลัน เส้นขนานนั้นที่เคยพบควรจบลง
************************
แต่งกลอนนี้ประกวดในโรงเรียนตอนอยู่ม.6 ค่ะ
จำได้ว่าที่แต่งกลอนนี้ขึ้นมาเพราะกำลังมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันกับเพื่อนและกำลังเรียนคณิตศาสตร์เรื่องเส้นขนาน
ครูบอกว่าเส้นขนานมันสามารถบรรจบได้ที่..infinity..
แต่มานั่งนึกดูว่ากว่าเราจะเดินทางถึงจุดนั้นมันคงจะยาวนานเกินไป
วิธีลัดที่จะเดินทางไปถึงได้เร็วกว่าเดิมก็คือ
ไม่ใช่การย่นระยะทางจากจุดเริ่มต้นไปยัง infinity
แค่เปลี่ยนมุมมองภายในใจของตัวเราเอง
สิ่งที่เราคิดว่าเป็น"เส้นขนาน"ทางความรู้สึก
ก็คงไม่สร้างปัญหากับเราอีกต่อไป
..ตาล..