วันที่ 18 วันไหว้ครู ด้านหนึ่งก็ซึ้ง อีกด้านหนึ่งก็เหนื่อย (19/06/2557)

เห็นศิษย์ตัวน้อย ๆ นำพานมาให้แล้วร้องไห้ ทำเอาครูอย่างเราไม่อยากตีเด็กอีกต่อไป (แต่ก็จำเป็นต้องตีอยู่ดี)

วันนี้เป็นวันไหว้ครู กิจกรรมที่หลาย ๆ โรงเรียนจัดขึ้น เพื่อให้นักเรียนได้มีโอกาสฝากตัวเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการ และให้ทุกคนรำรึกถึงบุญคุญของคุณครู

ยอมรับเป็นการส่วนตัวเลยว่า ตั้งแต่เกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก มีลูกศิษย์ตัวเล็ก ๆ ที่เราดุด่าประจำมากราบไหว้กันอย่างพร้อมเพรียง เป็นครูนี่มันสุดยอดจริง ๆ

แต่ในขณะที่วันนี้ ผมคิดไว้จากบ้านมาแล้วว่า จะไม่ดุด่าใคร แต่ด้วยความที่เป็นครูฝ่ายปกครอง (จำเป็น) ไปเสียแล้ว ตลอดระยะเวลาการจัดกิจกรรม ผมจึงต้องตะโกนด่าเด็กคนนู้นคนนี้ที่ไม่ยอมร่วมกิจกรรมอยู่ตลอด ทำเอารู้สึกเหนื่อยและผิดหวังไปบ้างครับ

หลังจากที่เสร็จจากกิจกรรมรวมแล้ว ผมและเพื่อนนักศึกษาอีกคนที่มาด้วยกันก็พากันมาไหว้ครูพี่เลี้ยง เพื่อเป็นการฝากเนื้อฝากตัวด้วยอีกครั้ง เพราะตลอดระยะเวลากว่าสี่เดือน ผมต้องให้คุณครูพี่เลี้ยงคอยแนะนำอยู่ตลอด จึงต้องฝากตัวกับท่านหน่อยครับ

ตลอดทั้งวัน ไม่มีการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนใดใด เพราะช่วงบ่าย โรงเรียนได้เปิดหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวรภาค 1 ให้นักเรียนดู เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมก่อนจะไปดูภาคที่ 5 ในโรงหนังอีกไม่นานนี้ครับ วันนี้จะได้พักผ่อนในช่วงบ่ายไปบ้าง แต่ไม่ว่าจะยังไง กิจกรรมช่วงเช้าก็ดูดแรงของผมไปเกือบหมดเลยทีเดียวครับ...