เสนาสนะหนองป่าพง
วันที่ ๘ มีนาคม ๒๔๙๗ หลวงพ่อกับคณะธุดงค์ก็เดินทางมาถึง ดงหนองป่าพง ซึ่งต่อมาหลวงพ่อได้พาญาติโยมร่วมกันสร้างเป็น วัดหนองป่าพง
ในระยะเริ่มแรกพระชีต่างอยู่กันด้วยความลำบากทั้งเรื่องที่อยู่อาศัย เครื่องน่งหม ทั้งอาหารการกิน ขนาดที่บางวันพระได้ฉันกล้วยองคืละครึ่งลูกก็มี
หลวงพ่อให้ข้อคิดว่า "ชาวบ้านบางถิ่นให้ข้าวเหนียวก้อนเล็กๆ แก่สุนัขกินในวันหนึ่งๆเท่านั้น แต่มันก็อยู่ได้ ตื่นเร็วว่องไวไม่เเกียจคร้าน ผิดกับสุนัขที่กินดีจะนอนขี้เกียจทั้งวัน พระกรรมฐานก็เช่นกัน ถ้าอยู่ในถิ่นกันดารอาหารขาดแคลนบ้าง จะเป็นผู้ขยันภาวนา ไม่เห็นแก่หลับนอน...."
"กินน้อย พูดน้อย นอนน้อย คือ นักปฏิบัติ กินมาก พูดมาก นอนมาก คือ คนโง่"
...............
13 มิถุนายน 2557
พ.แจ่มจำรัส
ขอบคุณหนังสือ ตามรอยพระอริยเจ้า ดำรงธรรม เรียบเรียง จัดพิมพ์โดย บริษัทไทยควอลิตี้บุ๊คส์ จำกัด 2551
ความเห็น (3)
ได้ข้อคิดไปปฏิบัติจริง
เป็นสิ่งสอนใจดีมากค่ะ สอยใจแบบง่ายๆ แต่คนก็ยังปฏิบัติได้ยาก นะคะ "กินมาก พูดมาก" ถ้าปฏิบัติได้ ... ค่อยๆๆ ฝึกปฏิบัติ จนทำได้ดี เราคือผู้รับผลดีนั้นค่ะ
ปฏิบัติ เป็นบ่อเกิด ปัญญา...
ขอบพระคุณบันทึกแห่งปัญญา ครับ