เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนความสุขของหนู
ในช่วงวัย ๒ ขวบ ๑๑ เดือน นี้ เป็นช่วงวัยที่ย่าสังเกตเห็นหนูเติบโตขึ้นมาก ๆ
หนูสูงขึ้น วัดส่วนสูงกับพี่บอม (ลูกของพี่ชายแม่อ้อม) หนูต่ำกว่าพี่บอมนิดเดียวเอง
เพราะพี่บอมอายุ ๕ ขวบ แต่หนูยังไม่ถึง ๓ ขวบเลย แต่หนูตัวสูงขึ้นจริง ๆ
หนูทานข้าวได้น้อยมาก...แต่ก็เป็นบางวัน ๆ นึกอยากทานโจ้ก ก็ทานเอามาก
แต่บางวันก็ไม่ทานอะไรเลย...แต่ยังชอบกินนมอยู่ บางวัน ช่วงกลางคืนกิน ๔ กล่อม
กลางวันอีก ๔ กล่อม จนแม่อ้อมบ่นว่า...กินนมมากเกิน เพราะพอกินมากหนูก็จะเกิด
อาการอ้วกออกมา...แต่พอไปโรงเรียนหนูจะดื่มนมกล่องเพียง ๑ กล่อง เพราะถูกคุณครู
ให้ดูดนม จึงทำให้หนูไม่ได้กินนมขวด...แต่พอมาบ้านก็จะขอให้เอานมใส่ขวดกิน
โดยให้ใส่ทีละครึ่งกล่อง แต่พอหมดก็ขอให้ใส่ขวดให้อีกทีละครึ่งกล่อง...
ย่าถามปู่เร กับพวกพี่ ๆ เขาว่า...หน้าฟ้าครามเหมือนใคร? ปู่เรและพี่ ๆ บอกว่า...
จะเหมือนใครก็...พิมพ์หน้าย่าบุษไง...เป๊ะเลย...ย่ายังว่า...เออแล้วมาเหมือนย่าได้ไง
ลูกย่าก็ไม่ใช่...ถ้าย่าไม่ได้เรียนเรื่อง "พันธุกรรม" มาย่าจะไม่รู้เลยว่า...คือ ยีนส์แฝง
ที่อยู่มันมาปรากฎในตัวของหนู...ทำให้หนูหน้าคล้าย ๆ ย่า...
เมื่อวันเสาร์ที่ ๗ มิถุนายน ๒๕๕๗ พวกเราขับรถยนต์ไปตลาดนัดกัน เพื่อไปซื้อกับข้าว
หนูชอบนั่งกลางรถยนต์ ระหว่างย่ากับแม่อ้อม...หนูหันไปบอกแม่อ้อมว่า...หนูคือลูกของย่า...
แม่อ้อมถามว่า...อะไรนะ? หนูบอกแม่อ้อมอีกว่า..."ฟ้าฯ เป็นลูกย่าบุษ"...คริ ๆ ๆ
แม่อ้อมก็บอกต่อว่า...จร้า...เป็นลูกย่า...แล้วพวกเราก็หัวเราะใส่กันอย่างมีความสุข
หนูรู้ด้วยสัญชาตญาณของหนูว่า...ใครบ้าง รักหนู ห่วงใยหนู...
บางวัน หนูคิดถึง หนูก็จะ line มาหาย่า รัวสะถี่ยิบเลย ส่งรูปการ์ตูนต่าง ๆ มากมาย
มาให้ย่า...ให้แม่อ้อมเขียนให้ว่า "คิดถึง"...คริ ๆ ๆ โลกสมัยใหม่ที่พวกเราใช้ติดต่อกันยามที่
พวกเรา "คิดถึง" กัน...ต่อให้อยู่ห่างกัน เราก็สามารถสื่อสารถึงกันได้...
ช่วงวัยนี้ หนูผมยาวขึ้น...ย่าบอกให้แม่อ้อมดูแลผมหนูยิ่งขึ้น เพราะกลัวหนูติดเหา
จากเพื่อน ๆ ผู้หญิง...แม่อ้อมคอยดูให้ บอกว่า "ไม่มี"...เพราะก่อนหน้านี้
หนูติดเหามาจาก "พี่นุ่น" และเอามาติดพ่อเพรียง จนต้องรักษากันไปได้
คราวนี้ จึงต้องกำชับกันเป็นพิเศษ..."ห้าม!!! มีเหา" นะจ๊ะ "แม่ฟ้าคราม"...เพราะย่ากลัวติดเหาจากหนูคร้า...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๘ มิถุนายน ๒๕๕๗
ความเห็น (2)
เด็กๆ มักติดเหาจากเพื่อนๆ ดีที่ฟ้าครามมีคนดูแลดีนะคะ คริๆ
ขอบคุณค่ะ คุณ 
ย่ากลัวค่ะ เพราะเคยเป็นตอนรุ่นพ่อเพรียงตัดผมรองทรงแล้วมีเหา...มานอนด้วยใกล้ ๆ แม่ก็เลยติดไปด้วย คราวนี้...พอรุ่นเจ้าฟ้าครามอีก ยิ่งดัดผมด้วยแล้ว กลัวมากกกกก...ค่ะ อิอิ...