วันที่ 10 สอน สอน สอน สอนจนป่วยละนิ (05/06/2557)

สู้ ๆ คุณครูต่าย !!

มีครูท่านหนึ่งในโรงเรียนบอกกับผมก่อนที่ผมจะเริ่มได้สอนว่า "เคยสอนหนักทั้งวันจนถึงขั้นที่ว่า กลับบ้านไปก็เป็นไข้เลยนะ" ในตอนนั้นผมคิดว่า อะไรมันจะโหดร้ายขนาดนั้น เด็กนะ ไม่ใช่ลูกหมาลูกแมว จะได้สอนอะไรยากเย็นนัก

และในวันนี้ วันพฤหัสบดี วันที่ผมกลัวมากที่สุด ก็มาถึง ผมมีสอนตั้งแต่คาบแรก จนถึงคาบสุดท้าย อาการแรกที่พบคือ ปวดขามาก!! เพราะไม่ได้นั่งเลย สี่คาบแรกเป็นวิชาลูกเสือ ครูท่านอื่นที่สอนชั้นอื่นมีไมโครโฟนส่วนตัวกันหมด แต่เราต้องใช้การตะเบงเเข่ง อาการที่สองที่พบก็คือ เสียงแหบ เพราะการเป็นผู้กำกับต้องสั่งด้วยน้ำเสียงที่ดูเข้มแข็ง ทำให้วันนี้ สองคาบสุดท้ายที่สอนคอม ต้องขอความเห็นใจจากนักเรียนชั้น ป.6/1 และ ป.4/1 ยังดีที่เด็กน้อย ๆ เข้าใจ จึงตั้งใจเรียนกันอย่างเงียบเชียบ

แต่แล้ว ก่อนกลับบ้าน ก็รู้สึกร่างกายหนัก ๆ ตาร้อน ๆ และแน่นอน ผมป่วยเป็นไข้จนได้

ตอนนี้ ผมจึงได้รู้ซึ้งถึงคำพูดจองครูท่านนั้นแล้วว่า "มีสอนทั้งวัน ยืนจนปวดขา ตะโกนจนเสียงแหบ เครียดจนปวดหัว สรุปอาการทั้งหมดทำให้เป็นไข้ อยากนอนซมอยู่บ้านจริง ๆ แต่พรุ่งนี้ต้องไปสอนที่โรงเรียนอีก เศร้าเลย

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

ติดเชื้อจากไมโครโฟนก็เป็นได้ค่ะ อาจารย์เป็นบ่อยค่ะ ดังนั้นให้หาแอลกอฮอล์มาเช็ดไมโครโฟนด้วยนะคะ