วันที่ 1 แรกเริ่มประเดิมงาน (ก็เหนื่อยเสียแล้ว) (16/05/2557)

“ครูบางคน ยอมให้ลูกศิษย์เกลียดตัวเอง เพื่อให้พวกเขา เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดี”

ริ่มต้นของชีวิตการเป็นครูวันนี้ โรงเรียนหยุดเรียน แต่ ผอ.เรียกครูทุกคนรวมทั้งครูนักศึกษาอย่างเรามาประชุม และหลังจากที่ประชุมเสร็จ ก็โดนใช้ให้จัดสมุด ที่จะต้องใช้แจกเด็กนักเรียนในวันจันทร์นี้

ในวันนี้ผมได้รู้จักกับเพื่อนครูฝึกสอนต่างเอกมากขึ้น และที่สำคัญ ผมโดนเป็นหัวหน้านักศึกษาอีกแล้ว ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็โดนตลอด สงสัยดวงจะมาทางนี้

วันแรกนี้เล่นเอาเหนื่อยกลับบ้านไปเลย แต่ก็คุ้มค่ากับการได้เริ่มทำงานวันแรก เพราะหลาย ๆ สิ่งที่ผมได้พบตลอดทั้งวัน ทำให้มุมมองหลาย ๆ อย่างของผมเปลี่ยนไป

ก่อนอื่นผมขอเท้าความก่อนว่า ผมได้ฝึกสอนที่โรงเรียนสันทรายหลวง โรงเรียนเล็ก ๆ ใกล้บ้าน และแน่นอน ที่นี่คือโรงเรียนเก่าของผมเอง ผมมีโอกาสได้เจอกับคุณครูเก่า ๆ ที่ท่านเคยสอนผมอยู่บ้าง แต่จากชีวิตนักเรียนประถม ก้าวมาสู่ชีวิตการเป็นคุณครู มีหลายอย่างที่ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ครูที่เราเคยมองว่าดุ ดูเหมือนท่านจะโมโหตลอดเวลา เราทำอะไรก็โดนด่าตลอด กลับไม่ใช่อย่างที่เราเห็น แท้จริงครูเหล่านั้นทั้งใจดี ขี้เล่น เป็นกันเอง แต่ที่ท่านต้องดุเราเมื่อก่อน ก็เพราะต้องทำให้เราเชื่อฟัง และไม่ออกนอกลู่นอกทางเท่านั้นเอง

การทำเวรประจำวัน เมื่อก่อนผมคิดเสมอว่า ทำไมคุณครูเอาเปรียบนักเรียนจัง เช้ามาต้องให้นักเรียนทำความสะอาดห้องเรียนเอง ทั้ง ๆ ที่เวลาเข้าห้องเรียน ครูก็ใส่รองเท้าเข้ามา ทำให้เปื้อนพื้นอีก แต่จากที่ผมได้เห็นในวันนี้ มันช่างต่างกับที่ผมคิดไว้มากนัก ภาพของครูทุกคนที่ต้องทำความสะอาดห้องเรียนเอง ผมยอมรับว่าไม่เคยเห็นภาพเหล่านี้มาก่อน ผมพึ่งรู้ว่าทุกวันหยุดครูต้องเข้ามากวาดห้อง ทำความสะอาดห้องเอง ทั้ง ๆ ให้นักเรียนทำกันเป็นกลุ่ม ภาพเหล่านั้นมันยิ่งทำให้คำว่า ครู ในความคิดของผม ดูยิ่งใหญ่มากยิ่งขึ้นไปอีก

เป็นครูนี่มันช่างดีเสียจริง ๆ