สังคมไทยเริ่มปรับเปลี่ยนไปตามกระแสสังคมโลก ที่มีระบบเศรษฐกิจเป็นตัวตั้ง การบริโภคเป็นตัวหลัก ทรัพยากรเป็นตัวเสริม
วิถีพุทธในสังคมไทยเดิม คือการรู้จักประมาณ ในการแสวงหา ในการใช้สอย และในการแลกเปลี่ยนเก็บรักษา กระแสโลกทำให้พุทธบริษัทบางส่วนที่ไม่เข้าถึงแก่นแท้ของหลักธรรม จึงขาดความเชื่อมั่น มองกันแค่เพียงเปลือกๆ จึงกลายเป็นสังคมเปราะบาง คนส่วนใหญ่จึงสัมปยุตดัวยอจลศรัทธา มีความเชื่อที่ง่อนแง่นคอนแคลน แกว่งไปมาตามกระแส คนเลวในคราบผ้าเหลืองจึงมีให้เห็นเป็นสามัญ อาชญากรรมจึงเกิดขึ้นเป็นว่าเล่น มีให้เห็นทุกเวลา