เวลา 2 ทุ่มครึ่ง...
น้องทีมงานมาแจ้งให้ทราบว่าสินค้าบางตัวในสต้อกไม่พอจ่าย เป็นบิลกรุงเทพฯที่ต้องจัดเตรียมเพื่อขึ้นในวันพรุ่งนี้ น้องถามว่าจะให้แทนBatchเลยหรือไม่ ตอบกลับไปว่ายัง ให้หาจนที่สุดก่อน
และก็หาไม่พบ ในชั่วโมงที่เร่งด่วนต้องจัดเตรียมให้เสร็จก่อน 3 ทุ่ม
ดูตัวเลขในระบบ มีการทำตัวเลขดข้ามาว่าสินค้าเกิน 293 กล่อง ขณะที่สินค้าไม่พอจ่าย 330 ตัวเลขใกล้เคียง
ในที่สุดก็ต้องแทน Batch ไป แต่มีงานที่จะต้องให้สะสางในวันพรุ่งนี้คือ
-สอบถามตัวเลขที่ทำเกินเข้ามาจากแผนก Inventory
-ตรวจสอบการเบิกจ่ายสินค้า การจัดเตรียมสินค้าว่า มีการจ่ายเกินไปที่ไหนหรือไม่
-เรียกทีมงานReview ขั้นตอนการทำงาน เพื่อให้มั่นใจว่าถูกต้องหรือไม่
เป็นครึ่งชั่วโมงที่ให้ทบทวนการทำงานที่ราบรื่นมาทั้งวัน มาติดขัดในครึ่งชั่วโมงสุดท้าย
แต่มาคิดอีกที ไม่ใช่ครึ่งชั่วโมงหรอก แต่เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตการทำงานเท่านั้นเอง
เพราะชีวิตน่าจะคือการทำงาน การรับรู้ ป้องกัน แก้ไข
ปล่อยวาง
และหยิบขึ้นมาพิจารณางานใหม่อีก ไม่มีที่สิ้นสุด
เพียงแต่เราจะไปยึดติดกับมันมากน้อยแค่ไหน ถ้าปล่อยไม่ได้ วางไม่ลง
งานนั้นคงจะทำให้เครียดพอๆกับบรรยากาศที่เพิ่งผ่านไปนี้ นี่เอง
...บันทึกนี้จึงเขียนขึ้นมา เพื่อ ปล่อยวางงานชิ้นนี้ลง ชั่วขณะ...
...เพื่อพรุ่งนี้จะหยิบมันขึ้นมาพิจารณาใหม่...
...และคงจะเจอสิ่งใหม่ๆ ให้พิจารณาไปตลอดชีวิต...
...............
29 เมษายน 2557
พ.แจ่มจำรัส
เหนื่อยกายน้อยกว่าเนื่อยใจนะคะ เหนื่อยนักพักไว้ก่อน เป็นกำลังใจให้นะคะคุณพิชัย
งานของวันนี้ก็เสร็จหมดแล้วสำหรับวันนี้...
จากหนังสือชวนม่วนชื่น
ปล่อยวางบ้างนะดีครับ
ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ
รูปสวยจัง ระหว่างทางเดิน B18..B19...เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์รำไร...เมื่อไรจะหกลับชุมแพ...จะพาไปเลี้ยงบุปเป่ฟ์แถวกุดน้ำใสครับ
ทำงานดึกจัง แต่เข้าใจนะคะ
พักบ้างนะคะ