บท(กวี)เก่ามาเล่าใหม่
บท(กวี)เก่ามาเล่าใหม่
สะบันงา
ฉันมีคนรักสองคน
คนหนึ่งคือคุณ
อีกคนหนึ่งนั้นคือคุณ
ฉันโทรหาคุณทุกวันคู่
ส่วนคุณโทรหาฉันทุกวัน
คุณตัดพ้อฉันว่า ทำไมไม่โทรหาคุณทุกวัน
คุณโทรหาฉันทุกวันด้วยความรัก ความผูกพันและความเป็นห่วง
คุณหวงห่วง พร่ำพรรณาถึงความรัก ความเอาใจใส่ที่คุณมีต่อฉัน
ส่วนคุณเพียงไต่ถามฉันถึงการงาน อากาศ ฟ้า ดินและดวงตะวัน
คุณบอกว่า โลกเปลี่ยนไป แต่โรคหัวใจคิดถึงฉันนั้นไม่เปลี่ยน
คุณเตือนให้ฉันออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพและอยู่ให้ห่างไกลจากโรค
คุณบอกเล่าฉันถึงความวุ่นวายของบ้านเมืองด้วยความรักชาติ
คุณสรุปข้อความข่าวคราวบ้านเมืองและถามความคิดเห็นของฉัน
คุณมีลูกของคุณบอกเล่าให้ฉันฟังและลูกคุณรอพบฉันอยู่
คุณมีลูกของเราเป็นตัวเชื่อมสายสัมพันธ์เราพบกันเสมอ
ฉันมีคนรักสองคน
คนหนึ่งคือคุณ
อีกคนหนึ่งนั้นคือคุณ
สะบันงา
บทกวีแบบนี้ เดี๋ยวนี้เขียนไม่ได้แล้ว ขออนุญาตเอาบท(กวี)เก่ามาเล่าใหม่ค่ะ
ความเห็น (5)
ตามมาอ่านสะบันงา
โดนเลยครับ
ฉันมีคนรักสองคน
คนหนึ่งคือคุณอีกคนหนึ่งนั้นคือคุณ
ไพเราะจังเลยนะคะ
ชอบบทกวีนี้ เพราะเป็นสิ่งที่อยากทดลองเขียน อยากดูปฏิกริยาของแฟนคลับ(ในเวบ thaipoet.net)
วันนั้นที่เขียนออกไป เงียบไปหนึ่งวันพลันมีคนชอบ ผู้เขียนจึงดีใจค่ะ
ถ้าเป็นเมื่อหลายสิบปีก่อน...ผมคงไม่ซาบซึ้ง (แถมงงงวย) กับถ้อยกวีข้างบนแม้เพียงเศษเสี้ยวใจ
แต่ ณ วันนี้...
ข้าน้อยขอคารวะครับ