ผลต่อความรู้สึกนึกคิดที่เข้าไปถึงจิตวิญญาณ
หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ได้เข้ามาใน Blog ตื่นตาตื่นใจกับโฉมใหม่ของ gotoknow
ก็เป็นวันที่ได้ค้นพบความจริงว่าจงทำวันนี้ให้ดีสุด สิ่งที่แน่นอนที่สุดคือความไม่แน่นอน นั้น เป็นสิ่งที่เที่ยงที่สุด มันเป็นปัจจัตตัง สอนหรือบอกกันเฉยๆไม่ได้ ต้องรู้ได้ด้วยตนเองประสพด้วยตนเองเท่านั้น
เมื่อวันที่ 23 ต.ค. 49 ที่ทุกๆคนรับรู้กันว่าเป็นวันปิยมหาราช ได้เกิดเหตุที่ไม่น่าจะเกิดกับตัวเอง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดจากความเสื่อมของสังขาร ที่เราไม่รักและห่วงใยเขาเท่าที่ควร ปล่อยปละละเลยเขาตามธรรมชาติเกินไป จนกล้ามเนื้อเริ่มมีไขมันเขามาสะสมมากขึ้น ทำให้กล้ามเนื้อยืดหยุ่นและหดรัดตัวไม่ดี เกิดการบาดเจ็บจากการทำกิจวัตรประจำวัน จากการเอี้ยวตัวเพื่อจะอาบน้ำ ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อนคือกล้ามเนื้อหดตัวอย่างรุนแรง
แล้วก็เกิดอาการปวดร้าว ปวดแหลมจี๊ดขึ้นที่บริเวณหลังบริเวณบั้นเอว สะโพก และขาทั้งสองข้างจนไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย ......น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลเป็นทางเมื่อความคิดและจิตใจเกิดว๊าบความคิดในทางลบกับตัวเองขึ้นคือ....อัมพาตแน่เลยเรา....จิตใต้สำนึกบอกและสั่งตนเองทันที่เมื่อเรารวบรวมสติได้ว่าขยับปลายนิ้วเท้าซิ...ขยับขาซิ...เอ๊ะๆๆ...ทำได้นี่หว่า....คงไม่ใช่อัมพาตแล้วแต่ความเจ็บปวดมันช่างรุนแรงเสียเหลือเกิน คะแนนความเจ็บปวดเต็ม 10 เราก็ให้ 9 ไป 10 คะแนน แถมบวกความกลัวและความวิตกจริตเข้าไปด้วย......ทำอย่างไรล่ะที่จะ เคลื่อนร่างกายออกจากห้องน้ำได้....คนข้างกายซิ...สมองสั่ง...แล้วก็เรียกพี่..ๆๆๆจ๋า..ช่วยหนูด้วยเข้ามาใกล้ๆแล้วพี่ทำตัวพี่ให้แข็งเหมือนท่อนไม้เลยนะ แล้วพาหนูออกจากห้องน้ำที....จะเป็นลม..เหงื่อไหล...ปวดท้องเหมือนจะถ่ายหรือที่เขาเรียกว่าทนต่อความเจ็บปวดแทบไม่ไหวทวารเริ่มเปิด ......แล้วเรียกรถสายด่วนโรงพยาบาลมารับที่บ้านส่งโรงพยาบาล...........วันนี้เลยได้ทราบว่าบริการถึงบ้าน หน้าไม่งอ รอไม่นาน รวดเร็ว และ สัมผัสอย่างห่วงใย...มีความเอื้ออาทรนั้น มีผลต่อความรู้สึกนึกคิดและเข้าไปถึงจิตวิญญาณของผู้ป่วยอย่างเราเลยแบบโดน...
ความเห็น
ขอบคุณพี่โต้งนะค่ะ....มาด้วยใจก็พอแล้วค่ะ
นู๋ไม่ใหม่นะค่ะ.....แฮ่ะๆๆๆๆๆ
- ฮั่นแน่....แอบมากระตุ้นทางblog ....รับรองกับอาจารย์ว่าเขียดจะพยายามรั้งสังขาร...กลับมาโวยๆๆ....ขอบคุณค่ะ....555555