เมื่อสงกรานต์ได้กลับบ้านมา ได้เจอน้องๆ หลานๆ ได้พูดคุย ได้เล่นกัน รู้สึกดีเชียวค่ะ
ก็คุยกะหลานว่าเรียนเป็นไงบ้าง เพื่อนเป็นไงบ้าง แล้วก็อื่นๆ หลานเป็นเด็กช่างคุยค่ะ
เล่ามาให้ฟังมากมาย บางอย่างเราก็คิดว่า เอ๊ะ ใช่หรอ แต่ก็ไม่ว่าไร นึกได้ว่าตอนเราอายุเท่านี้
เราก็เล่าเกินจริงเหมือนกัน ^^
ผู้ใหญ่อาจจะมองว่าโกหกนะคะ แต่อย่าเพิ่งด่วนคิดว่าเด็กทำผิด
และสมควรโดนลงโทษตักเตือนนะคะ เพราะ เวลาเด็กเล่าเรื่องสนุกให้ฟัง
มักจะโกหกผสมไปด้วยเพราะในความทรงจำของเด็กจะมีทั้งความจริง
ปะปนกับจินตนาการของเขาด้วย
เหมือนเวลาที่เราดูภาพวาดของเด็กเราจะเห็นจินตนาการแปลกๆ
ที่ผู้ใหญ่นึกไม่ถึง เพราะผู้ใหญ่มักจะมองเห็นแต่สิ่งที่เป็นจริงเท่านั้น
หากเราดุเด็กว่าอย่าพูดโกหกเป็นอันขาด เขาคงหมดสนุกและไม่กล้าสร้างจินตนาการต่อไปค่ะ
แต่ก็มีบางครั้งนะคะที่เด็กจะพูดโกหกเพราะกลัวความผิด
หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ โดยเฉพาะเวลาผู้ใหญ่คาดคั้นว่า “ใครเป็นคนทำ”
และถ้าเด็กเคยถูกตีด้วยเรื่องแบบนี้มาก่อน เด็กจะพูดโกหกโดยการยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำ
เพราะกลัวถูกลงโทษ
หากเด็กพูดโกหกเพราะต้องการหนีความผิด ผู้ใหญ่ต้องทำให้เด็กรู้ในครั้งแรกว่า
หลอกผู้ใหญ่ไม่สำเร็จแน่ มิฉะนั้นเขาจะโกหกซ้ำแล้วซ้ำอีก
เด็กพูดโกหกเป็นเพราะเอาอย่างผู้ใหญ่ ถ้าไม่อยากให้เด็กพูดโกหก
ผู้ใหญ่ในบ้านจะต้องไม่พูดโกหกด้วยนะคะ
.... ต้องเป็นแบบอย่างในทางที่ดีดีให้เขา นะคะ