The Lunchbox เป็นหนังสัญชาติอินเดีย
เรื่องของอิล่า แม่บ้านลูกหนึ่ง อิล่าทำปิ่นโตอาหารกลางวันอย่างประณีตส่งไปให้สามีกินมื้อเที่ยง แต่ปรากฏว่าปิ่นโตของเธอถูกส่งผิดไปให้ สาจัญ เฟอนันเดซ ชายสูงวัยที่กำลังจะเกษียณตัวเองจากงาน
ปิ่นโตเถานี้ผูกสัมพันธ์ระหว่างหญิงสาวที่โหยหาความรักจากสามี กับชายสูงวัยผู้เหงาหงอยหลังจากสูญเสียภรรยา จดหมายเล่าเรื่องราวง่ายๆ ในชีวิตประจำวันของอิล่า ส่งผ่านปิ่นโตเถาน้อยสร้างความสุขลึกๆ คลายความเหงาให้แก่ทั้งอิล่าและสาจัญ มันควรจะเป็นแค่การเติมเต็มความสุขในส่วนที่แต่ละคนขาดหาย จนถึงวันที่อิล่าจับได้ว่าสามีนอกใจ การนัดพบระหว่างคนทั้งสองเกิดขึ้น
………………………..
รายละเอียดทุกรายละเอียดของหนังสร้างความสุข และรอยยิ้ม รวมทั้งเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ จากตัวละครอีกตัวที่ชื่อ เชค ลูกกำพร้าเจ้าของสำนวน “ขึ้นรถไฟผิดขบวน แต่ก็ไปถึงถูกสถานีได้”
หนังทำได้ “เนียน” มาก ตั้งแต่เปิดเรื่อง หนังให้เวลาในการใช้ภาพเล่าเรื่องการเดินทางของปิ่นโตอาหารกลางวันที่เป็นวิถีชีวิตจริงๆ ของคนอินเดียได้น่าสนใจ การเปิดตัวละคร การเดินเรื่องที่ดึงคนดูให้ติดตาม รอคอยดูฉากต่อไปว่าจะอย่างไรหนอ.....
ฉันชื่นชอบเป็นพิเศษในซีนวันนัดพบระหว่างอิล่า กับสาจัญ กิริยาของคนทั้งคู่บอกสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน การแสดงของนักแสดงในฉากนี้ไม่มีที่ติ
บทดีมาก ไม่เกิน ไม่ขาด เหมือนนั่งดูชีวิตคนจริงๆ พูดคุย ไม่ดัดจริต ไม่ยัดเยียดประโยคเลิศหรู ปรัชญาจ๋าใส่ปากตัวละครให้น่ารำคาญ (เหมือนหนังฮอลลีวูด)
หนังดี ไม่จำเป็นต้องจบอย่างที่คนดูคาดหวังเสมอไป มีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่ในใจของตัวละครถูกทิ้งค้างไว้อย่างจงใจให้คนดูคาดเดา
ดูหนังเรื่องนี้ในวันสงกรานต์ แล้วมีความสุข จนไม่อยากลุกจากโรง.
วันสงกรานต์ ๑๓ เมษายน ๒๕๕๗
บันทึกแนบท้าย
เช้าไปไหว้พระที่วัดพระแก้ว แล้วไปดูหนังเรื่องนี้ที่ลิโด้ ต่อด้วยไปนั่งฟังกำนันปราศรัยที่สวนลุมพินี กลับบ้านถึงดึก อดใจไม่ไหวเพราะอยากเขียนบันทึกนี้เพื่อชวนทุกคนให้ได้มีโอกาสไปดูในช่วงวันหยุด รีบเขียน ไม่มีเวลาหาข้อมูลเกี่ยวกับหนังมาเล่าเหมือนเคย
ไม่รู้จักหนังเรื่องนี้มาก่อน เมื่อวาน (๑๒ เมย.) ไปดูหนังเรื่อง Noah ที่ลิโด้ เห็นใบปิด กับหนังตัวอย่าง เกิดอยากดู วันนี้เลยขับรถไปอีกรอบ
ใครดูหนังแล้วไม่ยิ้ม ไม่อิ่ม ส่งหางตั๋วมา จะคืนเงินให้ อิ...อิ...พูดจริงนะ
สวัสดีปีใหม่ ครับ
อ่านจากการเล่าเรื่องแล้ว น่าจะไปดู เรื่องเล็ก ของคนเล็กที่ ง่ายๆ แต่สะท้อน ชีวิตที่ดำรงอยู่ ด้วยการโหยหาสิ่งที่ขาดไป
และสิ่งที่ได้สิ่งที่ได้พบกันโดยการชักพาของปิ่นโตก็ ทดแทน เยียวยาซึ่งกันและและกัน
เป็นสานสัมพันธ์ของมนุษย์
สุขสันต์วันสงกรานต์๒๕๕๗ ค่ะ
เป็นหนังอินเดียที่น่าสนใจมาก ... พี่ nui สนใจเข้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในโครงการกิจกรรมบำบัดจัดการความสุขไหมครับ ไว้ผมส่งรายละเอียดให้ทางอีเมล์ รบกวนขออีเมล์พี่ส่งมาให้ผมได้ที่ [email protected] ขอบคุณมากๆครับผม
อยากดูครับ เห็นว่าดังมากๆ ระดับโลกด้วยครับ
ไม่ได้ดูเรื่องนี้เลยครับ
ขอคุณที่แนะนำเรื่องดี
ขอให้พี่มีความสุขในวันปีใหม่ไทยครับ
น่าสนใจค่ะ
ต้องหาเวลาไปดูแล้ว
เชื่อถือบันทึกนี้ค่ะ
ขอบคุณดอกไม้จาก คุณหมอ ป. และ Dr. Ple นะคะ
ขอให้มีความสุขมากๆ ทั้งสองท่านค่ะ
ลุงวอญ่า วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ชอบที่ลุงสรุป "เรื่องเล็ก ของคนเล็กที่ ง่ายๆ....โดยการชักพาของปิ่นโต"
ปิ่นโตสื่อรักค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันค่ะ อาจารย์ ดร. พจนา แย้มนัยนา
กิจกรรมน่าสนใจมากค่ะอาจารย์ Dr. Pop
แล้วพี่จะเขียนไปนะคะ
ขอบคุณคุณ ทิมดาบ ค่ะ
ไม่รู้จักหนังเรื่องนี้มาก่อนเลยค่ะ แต่ตอนนี้จะต้องหาความรู้เรื่องการส่งปิ่นโตซะหน่อย
ขอบคุณอาจารย์น้อง ขจิต ฝอยทอง
วัดพระแก้วคนน้อยกว่าปีที่แล้ว พี่นั่งสวดอิติปิโส ได้จนครบ ๖๑ จบ
เอาบุญมาฝากด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องหมอ ทพญ.ธิรัมภา
มีความสุขมากๆ เช่นกัน หาหนังดีๆ ดูด้วยนะคะ
ไปดูเถอะค่ะ คุณ ตันติราพันธ์ ไม่รู้ที่ชลบุรีไปฉายหรือเปล่า
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันค่ะพี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ ลูกหลานมากันเต็มบ้านสินะคะ