หากเป็น "มะเร็ง" บอกผมได้เลย
หลายวันมานี้ ผู้เขียน มีโอกาส แวะเวียนไปเยี่ยมน้องๆที่ดูแลคนไข้มะเร็ง
จึงถือโอกาส ถามน้องเรื่อง แจ้งข่าวร้าย
น้องเล่าให้ฟังว่า "ลำบากใจมาก"
เหมือนครั้งที่เราเคยออกเยี่ยมคนไข้ด้วยกันนั่่นแหละ
เราต้องให้เวลาคนไข้
ต้องดูท่าที(มีประเมินด้วย)
มี่รายหนึ่ง น้องบอกว่า น่าจะประสบสำเร็จมากที่สุด
เพราะคนไข้ เตรียมไว้นาน หมอ พยาบาล ก็พูดกันบ่อยๆ
แม๋จะไม่ฟันธง แต่คนไข้ก็บอกว่า "น่าจะใช่ละ มะเร็ง"
"หากเป็น มะเร็ง บอกผมได้เลย"
คนไข้บอกกับพยาบาลในวันที่ถูกตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ
ผมมีโครงการหลายโครงการที่ต้องวางแผน ให้เหมาะกับเวลาที่ต้องมานอนรับยาที่โรงพยาบาล
คนไข้ทำงาน รับเหมาก่อสร้าง รับงานไว้หลายที่
จ้างคนมาหลายคน
"หากผม จัดสรรเวลา ไม่ได้ จะเสียหายหลายอย่าง" คนไข้บอกอย่างไม่กังวลเรื่องโรคแต่กังวลเรื่อง
"ลูกน้องจะไม่มีเงินซื้อนมให้ลูก นายจ้างก็ปรับ" "แม้เป็นมะเร็ง ก็คงไม่ตายในทันที" คนไข้บอกอย่างมุ่งมั่น
น้องจึงปรึกษากับคุณหมอว่า "ต้องบอกความจริง" "ต้องบอกโดยเร็ว"
คนไข้เมื่อถูกเรียกตัว ก็รีบมารับฟังแผนการรักษา
ภรรยาคนไข้เอง ก็ทำตัวปกติมาก
"หากเราอ่อนแอ เขายิ่งจะเป็นห่วง" ภรรยาบอกพยาบาลที่วันที่พาคนไข้มารับยา
"พี่จะทำตัวตามปกติ ไม่ให้ต้องกังวลใจเพราะเป็นห่วง"
นับว่า เป็นคนไข้ ที่เตรียมตัวรับกับสถานการณ์ได้
ซึ่งหมายถึงว่า คนไข้และครอบครัวได้รับสัญญานเตือนมานาน จนกล้าเผชิญกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น อันได้แก่ "มะเร็ง" นั่นเอง
ความเห็น (5)
ชื่นชมจิตใจทั้งสามีและภรรยาค่ะ
เรียนป้าแดง รับรู้ ทำใจ แล้วแก้ปัญหาไปด้วยกัน
การประเมินความพร้อมรับข้อมูลของผู้ป่วยและครอบครัว
ดีจังเลยครับ
เตรียมตัวเตรียมใจ
เกี่ยวกับการเจ็บป่วยได้ดี
ป้าแดงว่างแล้วหรือครับ
อ.ขจิตคะ ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง แต่ไม่ค่อยมีเวลา พอเขียนบันทึกค่ะ
นี่..ต้องพยายามเขียนประสบการณ์ แลกเสื้อให้น้องๆค่ะ
อิอิอิ