อาขยาน ก.ไก่
เช้าวันนี้เด็กของบ้านถูกบังคับกินไข่กันคนละฟอง
ผมนึกย้อนไปถึงกลอน ก.ไก่ เมื่อครั้งทีี่อ่านให้ลูกฟังตอนเล็กๆ
"ไก่เอยไก่ขัน ปลุกฉันทุกเช้า
ลุกขึ้นเร็วเข้า ล้างหน้าล้างตา
ไข่เอยไข่ไก่ ไข่ให้คุณค่า
กินข้าวกินปลา กินไข่วันละฟอง
ขวดเอยขวดน่้ำ น้ำใสใยยอง
สีเหลืองสีทอง ขวดน้ำผึ้งหวาน ฯลฯ"
มันเป็นกลอนอาขยาน ก.ไก่ ถึง ฮ.นกฮูก ที่ประพันธ์โดยเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่ผมบังเอิญโชคดีเจอหนังสือเล่มนี้เมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว
แป้งโชคดีที่ได้อ่าน ได้ท่อง น้องจ้าโชคดีที่ได้ฟังพ่ออ่านให้ฟังก่อนนอนบ่อยมากเมื่ออยู่บ้านพักหลังเก่าในเขตรั้วมหาวิทยาลัย รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้มีโอกาสอ่านบทประพันธ์ของศิลปินแห่งชาติ ที่แต่งขึ้นมาให้เราได้อ่านหนังสือที่มากกว่าอาขยาน ก.ไก่
ผมเคยสะเทือนใจกับการเรียนการสอนในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่เด็กทุกคนถูกดับจินตนาการ ก.ไก่ เด็กที่ถูกมองว่าโง่ที่ท่อง ก.ไก่ แบบแห้งๆไม่ได้ มันสะเทือนใจขนาดที่บรรยายไว้อย่างแสบสันใน gotoknow เมื่อราว ๕ ปีที่แล้ว
มาวันนี้มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับอาขยานอีกเรื่องหนึ่งเล่าให้ลูกฟัง
ในช่วงกลางวันตอนที่พี่ๆ ๒ คนไปโรงเรียน
"ปิ่น" น้องสาวคนสุดท้องของครอบครัวอยู่ที่บ้านกับยาย
เธออยากไปโรงเรียน อยากอ่านหนังสือเป็นบ้าง ยายจึงหยิบหนังสืออาขยาน ก.ไก่ ของสำนักพิมพ์ประชาช่างมาให้หลานสาวคนสุดท้องได้อ่านได้ท่อง สอนไปสักพักหลานก็เริ่มรู้จักตัวอักษรเพิ่มมากขึ้น และบ่ายวันหนึ่ง ปิ่นก็เปิดหนังสืออ่านกับยาย
ก.เอ๋ย ก.ไก่ ข.ไข่อยู่ในเล้า ..........
ฒ.ผู้เฒ่าเดินย่อง
ณ.เณร ไม่มอง
ด. เอ่อ..... ดอพี่แป๊ะไปโรงเรียน
เมื่อนั้น ผู้เป็นยายถึงกับหัวเราะจนฉี่แตก
เสียดาย ยายตายไปแล้ว ตายไปโดยที่ไม่ทันได้รู้เลยว่า หลานชายคนโต เจ้าของฉายาดอพี่แป๊ะ เป็นหมอรักษาโรคฉี่เล็ดไปเสียแล้ว
ความเห็น (4)
๕ ๕ ๕ ๕ ความขำเป็นมรดกอย่างหนึ่งนะคะ
อันนี้ฮามากเลยครับ
ด. เอ่อ..... ดอพี่แป๊ะไปโรงเรียน
เมื่อนั้น ผู้เป็นยายถึงกับหัวเราะจนฉี่แตก
บางครั้งการท่องให้เด็กๆเกิดจินตนาการแล้วมีความสุขนะครับ
ผมเคยถามเด็กประถมว่าในน้ำมีปลา ในนามีอะไร(ต้องการคำว่า ข้าวเพื่อนำเข้าสู่บทเรียน)
นักเรียนตอบว่า
ในน้ำมีปลา
ในนามีปู มีหอยด้วยครับครู 555
ผมอ่านบันทึกนี้ตั้งแต่เช้า แล้วก็มีความสุขจากการอ่านบันทึกนี้กรุ่นมาทั้งวัน นึกถึงทีไรอดอมยิ้มไม่ได้ แต่เมื่อเช้าผมกดให้ดอกไม้และแสดงความเห็นไม่ได้ คิดว่าน่าจะเกิดจากระบบรวนนะครับ แต่ก็ตั้งใจว่าจะต้องเอาดอกไม้และความสุขมาคืนให้กับเจ้าของบันทึกให้ได้คับ ตอนเด็ก ๆ ผมชอบเรียนแบบท่องอาขยาน มีหลายบทที่ยังคงจำมาถึงทุกวันนี้เช่นกันครับ ขอบคุณบันทึกดี ๆ ครับ คุณหมอครับ
ขอบคุณครับอ.ขจิต ท่านโนบิตะ และท่านธิรัมภา ครับ